niderlandzko » niemiecki

schim·mel <schimmel|s> [sxɪməl] RZ. r.m.

1. schimmel (witachtige uitslag):

Schimmel r.m.

2. schimmel plantk. (klasse):

Pilz r.m.

3. schimmel (plantje):

Schimmel r.m.

4. schimmel (paard):

Schimmel r.m.

be·schim·meld [bəsxɪməlt] PRZYM.

on·ge·hin·derd [ɔŋɣəhɪndərt] PRZYM.

ge·he·mel·te <gehemelte|n, gehemelte|s> [ɣəheməltə] RZ. r.n.

be·schim·me·len <beschimmelde, i. beschimmeld> [bəsxɪmələ(n)] CZ. cz. nieprzech.


Interfejs: Deutsch | English | Español | Italiano | Polski