niderlandzko » niemiecki

klet·sen1 <kletste, h. gekletst> [klɛtsə(n)] CZ. cz. przech.

1. kletsen (met een kletsend geluid werpen):

2. kletsen (hard gooien, slaan):

klet·ser <kletser|s> [klɛtsər] RZ. r.m.

1. kletser (praatziek persoon):

Schwätzer r.m.

2. kletser (kwaadspreker):

Schwätzer r.m.

3. kletser (iem die onzin uitslaat):

Schwaf(e)ler r.m.

af·klet·sen <kletste af, h. afgekletst> [ɑfklɛtsə(n)] CZ. cz. przech.

klets·bui <kletsbui|en> [klɛtsbœy] RZ. r.ż.

1. kletsbui (plensbui):

Regenguss r.m.

2. kletsbui (praatgrage stemming):

klets1 <klets|en> [klɛts] RZ. r.ż.

Klecks r.m.
Schuss r.m.
Guss r.m.

klets·kous <kletskous|en> [klɛtskɑus] RZ. r.m.

klets·koek [klɛtskuk] RZ. r.m. geen l.mn. (onzin)

klet·te·ren <kletterde, h. gekletterd> [klɛtərə(n)] CZ. cz. nieprzech.


Interfejs: Deutsch | English | Español | Italiano | Polski