niderlandzko » niemiecki

or·den·te·lijk <ordentelijke, ordentelijker, ordentelijkst> [ɔrdɛntələk] PRZYM.

2. ordentelijk (billijk):

or·de·ning <ordening|en> [ɔrdənɪŋ] RZ. r.ż.

2. ordening (het regelen volgens voorschriften):

Regelung r.ż.
Regeln r.n.
Ordnen r.n.
Raumordnung r.ż.
Raumplanung r.ż.

3. ordening (het geordend-zijn):

Ordnung r.ż.

or·de·lijk <ordelijke, ordelijker, ordelijkst> [ɔrdələk] PRZYM.

1. ordelijk (gerangschikt):

or·de·loos [ɔrdəlos] PRZYM.

1. ordeloos (zonder systeem):

2. ordeloos (ongeregeld):

3. ordeloos (slordig):

or·de·nen <ordende, h. geordend> [ɔrdənə(n)] CZ. cz. przech.

3. ordenen (netjes opknappen):

noor·der·licht [nordərlɪxt] RZ. r.n. geen l.mn.


Interfejs: Deutsch | English | Español | Italiano | Polski