niderlandzko » niemiecki

schim·me·len <schimmelde, i. geschimmeld> [sxɪmələ(n)] CZ. cz. nieprzech.

schim·mel <schimmel|s> [sxɪməl] RZ. r.m.

1. schimmel (witachtige uitslag):

Schimmel r.m.

2. schimmel plantk. (klasse):

Pilz r.m.

3. schimmel (plantje):

Schimmel r.m.

4. schimmel (paard):

Schimmel r.m.

schim·me·lig [sxɪmələx] PRZYM.

schim·pen <schimpte, h. geschimpt> [sxɪmpə(n)] CZ. cz. nieprzech.


Interfejs: Deutsch | English | Español | Italiano | Polski