niemiecko » polski

dekadẹnt [deka​ˈdɛnt] PRZYM.

Deka̱de <‑, ‑n> [de​ˈkaːdə] RZ. r.ż.

dekada r.ż.

Dekadẹnz <‑, bez l.mn. > [deka​ˈdɛnts] RZ. r.ż.

1. Dekadenz podn. (Verfall, Entartung):

dekadencja r.ż.

2. Dekadenz (Epoche):

dekapi̱e̱ren* CZ. cz. przech. TECHNOL.

Deka̱nin <‑, ‑nen> RZ. r.ż.

Dekanin → Dekan

Zobacz też Dekan , Dekan

Deka̱n2(in) <‑s, ‑e; ‑, ‑nen> [de​ˈkaːn] RZ. r.m.(r.ż.) UNIV

dziekan r.m.

Deka̱n1 <‑s, ‑e> [de​ˈkaːn] RZ. r.m. REL.

dziekan r.m.

deklassi̱e̱ren* [dekla​ˈsiːrən] CZ. cz. przech.

1. deklassieren (sozial benachteiligen):

degradować [f. dk. z‑]

2. deklassieren (im ökonomischen Wettbewerb, im Sport):

deklasować [f. dk. z‑]

dekodi̱e̱ren* [deko​ˈdiːrən] CZ. cz. przech.

dekodieren INF. → decodieren

Zobacz też decodieren

decodi̱e̱ren* [deko​ˈdiːrən] CZ. cz. przech.

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski