niemiecko » polski

I . instruktiv [ɪnstruk​ˈtiːf] PRZYM.

instruktiv Buch, Beispiel:

instruktywny podn.

II . instruktiv [ɪnstruk​ˈtiːf] PRZYSŁ.

instruktiv vortragen, darstellen:

Instruktio̱n <‑, ‑en> [ɪnstrʊk​ˈtsi̯oːn] RZ. r.ż.

1. Instruktion (Anweisung):

wskazówka r.ż.

2. Instruktion (Anleitung):

instrukcja r.ż.

instruieren* [ɪnstru​ˈiːrən] CZ. cz. przech.

1. instruieren (in Kenntnis setzen):

informować [f. dk. po‑]

2. instruieren (Anweisungen geben):

instruować [f. dk. po‑]

Instrumẹnt <‑[e]s, ‑e> [ɪnstru​ˈmɛnt] RZ. r.n.

1. Instrument (Werkzeug):

narzędzie r.n.

2. Instrument (Musikinstrument):

instrument r.m.

I . instrumenta̱l [ɪnstrumɛn​ˈtaːl] PRZYM. a. MUS

II . instrumenta̱l [ɪnstrumɛn​ˈtaːl] PRZYSŁ.

I . instinkti̱v [ɪnstɪŋk​ˈtiːf] PRZYM.

instinktiv Ahnung:

II . instinkti̱v [ɪnstɪŋk​ˈtiːf] PRZYSŁ.

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski