polsko » niemiecki

pospolicie [pospolitɕe] PRZYSŁ. podn.

1. pospolicie (powszechnie):

politykier <D. ‑a, l.mn. ‑erzy> [politɨkjer] RZ. r.m. pej.

Stammtischpolitiker(in) r.m. (r.ż.) pej.

spospolicieć [spospolitɕetɕ]

spospolicieć f. dk. od pospolicieć

Zobacz też pospolicieć

pospolicieć <‑eje> [pospolitɕetɕ] CZ. cz. nieprzech. podn.

1. pospolicieć (powszednieć):

2. pospolicieć (prymitywizować się):

pospolicieć <‑eje> [pospolitɕetɕ] CZ. cz. nieprzech. podn.

1. pospolicieć (powszednieć):

2. pospolicieć (prymitywizować się):

ekopolityka <D. ‑ki, bez l.mn. > [ekopolitɨka] RZ. r.ż. POLIT.

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski