Tłumaczenia i wymowa kleinkalib w polsko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » polski)

klerykalizm <D. ‑u, loc ‑zmie, bez l.mn. > [klerɨkalism] RZ. r.m. POLIT.

klerykalizm

Klerikalismus r.m.

być zwolennikiem klerykalizmu

ein Anhänger des Klerikalismus sein

klerykalny [klerɨkalnɨ] PRZYM.

1. klerykalny REL.:

klerykalny

klerikal[isch]

klerykalny

Klerus-

pismo klerykalne

klerikale Zeitung r.ż.

2. klerykalny POLIT.:

klerykalny

klerikal[isch]

klerykalny

Klerikalismus-

partie klerykalne

klerikale Parteien r.ż. l.mn.

klerykalista <D. ‑ty, l.mn. ‑iści> [klerɨkalista] RZ. r.m. odm. jak f w lp POLIT.

klerykalista

Klerikaler(Klerikale) r.m. (r.ż.)

klerykalista

Klerikalist(in) r.m. (r.ż.)

kleiście [kleiɕtɕe] PRZYSŁ.

kleiście

klebrig

klerykalizacja <D. ‑ji, bez l.mn. > [klerɨkalizatsja] RZ. r.ż. POLIT.

klerykalizacja

Klerikalisierung r.ż.

klerykalizacja państwa

die Klerikalisierung eines Staates

I . klerykalizować <‑zuje; cz. prz. ‑zuj> [klerɨkalizovatɕ] CZ. cz. nieprzech. POLIT.

klerykalizować

klerikalisieren

klerykalizować rządy

Regierungen [o. ein Regime] klerikalisieren

II . klerykalizować <‑zuje; cz. prz. ‑zuj> [klerɨkalizovatɕ] CZ. cz. zwr. POLIT.

klerykalizować

sich B. klerikalisieren

cyjankali [tsɨjankali] RZ. r.n. ndm. przest CHEM.

cyjankali (cyjanek potasu)

Zyankali r.n.

kleik <D. ‑u, l.mn. ‑i> [kleik] RZ. r.m.

kleik

Brei r.m.

kleik

[Hafer]schleim r.m.

zwroty:

być na kleiku

auf Diät sein

klejonka <D. ‑ki, l.mn. ‑ki> [klejonka] RZ. r.ż.

1. klejonka (płótno krawieckie):

klejonka

Steifleinen r.n.

2. klejonka TECHNOL.:

klejonka

Sperrholzplatte r.ż.

klejonka

Furnierplatte r.ż.

3. klejonka SPORT:

klejonka

aus mehreren Lagen Holz zusammengeleimte Skier

klerykał <D. ‑a, l.mn. ‑y [lub ‑owie]> [klerɨkaw] RZ. r.m.

klerykał → klerykalista

Zobacz też klerykalista

klerykalista <D. ‑ty, l.mn. ‑iści> [klerɨkalista] RZ. r.m. odm. jak f w lp POLIT.

klerykalista

Klerikaler(Klerikale) r.m. (r.ż.)

klerykalista

Klerikalist(in) r.m. (r.ż.)

kalwinka [kalvinka] RZ. r.ż.

kalwinka → kalwin

Zobacz też kalwin

kalwin(ka) <D. ‑a, l.mn. ‑i> [kalvin] RZ. r.m.(r.ż.) REL.

1. kalwin (wyznawca kalwinizmu):

kalwin(ka)

Kalvinist(in) r.m. (r.ż.)

kalwin(ka)

Calvinist(in) r.m. (r.ż.)

sympatyzować z kalwinami

mit den Kalvinisten sympathisieren

2. kalwin pot.:

kalwin(ka)

Protestant(in) r.m. (r.ż.)