Tłumaczenia dla hasła „poruczyć“ w polsko » niemiecki słowniku

poruczyć [porutʃɨtɕ]

poruczyć f. dk. od poruczać

Zobacz też poruczać

poruczać <‑cza; f. dk. poruczać> [porutʃatɕ] CZ. cz. nieprzech. podn. lub przest (powierzyć coś komuś)

poruczać

anvertrauen

poruczyć komuś poselstwo

jdm eine Botschaft anvertrauen

Przykładowe zdania ze słowem poruczyć

poruczyć komuś poselstwo

jdm eine Botschaft anvertrauen

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

polski

Pierwotnie słowo „porucznik” miało znaczenie bardziej ogólne: ‘ten, któremu co poruczono, pełnomocnik, posłannik, zastępca’.

pl.wikipedia.org

Gdy pracował w katowickim urzędzie wojewódzkim, poruczono mu organizację opieki społecznej dla ludności Śląska.

pl.wikipedia.org

Są i Żydzi, którym talent poruczyć możesz, a wiernie tobie oddanym będzie; są inni, z których rąk szeląga pożyczonego bez trudności nie odbierzesz.

pl.wikipedia.org