Tłumaczenia dla hasła „wyręczyć“ w polsko » niemiecki słowniku

I . wyręczać <‑cza> [vɨrentʃatɕ], wyręczyć [vɨrentʃɨtɕ] f. dk. CZ. cz. przech. podn.

wyręczać kogoś w czymś

jdm bei etw aushelfen

wyręczać kogoś w czymś

jdn in etw C. vertreten

II . wyręczać <‑cza> [vɨrentʃatɕ], wyręczyć [vɨrentʃɨtɕ] f. dk. CZ. cz. zwr. podn.

wyręczać się kimś [w czymś]

jdn für sich B. [bei etw] einspannen pot.

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

polski

Podobnie rycerz w sporze z człowiekiem „niższego stanu” mógł wyręczyć się swoim poddanym.

pl.wikipedia.org

W momencie, gdy czynność ta nie może zostać zrealizowana przez samego chorego, wyręczyć go może osoba pełnoletnia, wskazana przez pacjenta.

pl.wikipedia.org

Shaniah wyręczyła w tej próbie siły swego ukochanego, niezdolnego do poświęcenia czyjegoś życia w imię miłości.

pl.wikipedia.org

Niemcy zdawali sobie sprawę, że miejscowa ludność nie będzie w stanie wyręczyć ich w całkowitej eksterminacji społeczności żydowskich.

pl.wikipedia.org

Ateńczycy, pomni na przekazaną im przez przodków pozycję, mają dać hasło do wspólnej wojny obronnej, a nie jak dotąd siedzieć bezczynnie i czekać, czy by ich nie wyręczy ktoś inny.

pl.wikipedia.org

Stworzona w ten sposób forma prezentacji ułatwi (wyręczy) operatorowi podjęcie decyzji (diagnozy).

pl.wikipedia.org