Tłumaczenia dla hasła „Entschiedenste“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » niderlandzki)

ont·schie·ten <ontschoot, i. ontschoten> [ɔntsxitə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. ontschieten (uit het geheugen verdwijnen):

ontschieten

entfallen +C.

zijn naam is mij ontschoten

sein Name ist mir entfallen

2. ontschieten (ongewild uitspreken):

ontschieten

entschlüpfen +C.

ontschieten

herausrutschen +C.

be·ne·den·ste [bənedə(n)stə] RZ. r.n. geen l.mn.

benedenste (van meer dan twee)

Unterste(s) r.n.

benedenste (van twee)

Untere(s) r.n.

ge·schie·den <geschiedde, i. geschied> [ɣəsxidə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. geschieden pot. (gebeuren):

geschieden

sich ereignen

het ongeluk is gisteren geschied

der Unfall hat sich gestern ereignet

2. geschieden (overkomen):

geschieden

widerfahren

geschieden

geschehen

geschieden

zustoßen

3. geschieden (gedaan, verricht worden):

geschieden

geschehen

geschieden

erfolgen

de betaling is geschied

die Zahlung ist erfolgt

Uw wil geschiede

dein Wille geschehe

wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet przysł.

was du nicht willst, dass man dir tu, das füg auch keinem andern zu

ge·schie·de·nis <geschiedenis|sen> [ɣəsxidənɪs] RZ. r.ż.

1. geschiedenis:

geschiedenis (gebeurtenis)

Geschichte r.ż.

geschiedenis (concreet voorval)

Vorfall r.m.

een zonderlinge geschiedenis

eine sonderbare Geschichte

2. geschiedenis:

geschiedenis (verhaal)

Geschichte r.ż.

geschiedenis (vertelsel)

Erzählung r.ż.

het is altijd dezelfde geschiedenis

das ist immer die alte Geschichte

de geschiedenis van Klein Duimpje

die Geschichte vom Däumling

het is een hele geschiedenis

das ist eine lange Geschichte

3. geschiedenis (historie):

geschiedenis

Geschichte r.ż.

de loop van de geschiedenis

der Gang der Geschichte

geschiedenis maken

Geschichte schreiben

de geschiedenis van de mensheid

die Menschheitsgeschichte

vaderlandse geschiedenis

Nationalgeschichte r.ż.

4. geschiedenis (vak van wetenschap):

geschiedenis

Geschichte r.ż.

de docent [o. leraar ] geschiedenis

der Geschichtslehrer

5. geschiedenis (les):

geschiedenis

Geschichte r.ż.

geschiedenis onderw.

Geschichtsunterricht r.m.

uit·schie·ten¹ <schoot uit, i. uitgeschoten> [œytsxitə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. uitschieten:

uitschieten (plotselinge beweging maken)

ausrutschen

uitschieten (stem)

sich überschlagen

mijn hand/het mes schoot uit

die Hand/das Messer rutschte mir aus

2. uitschieten:

uitschieten (heftig uitvallen)

anfahren

uitschieten (beledigend)

ausfällig werden gegenüber +C.

tegen iem uitschieten

jdn anfahren

tegen iem uitschieten

jdn anherrschen

tegen iem uitschieten

jdm gegenüber ausfällig werden

3. uitschieten (uitlopen):

uitschieten

ausschlagen