Tłumaczenia dla hasła „blokk“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

blonk CZ.

blonk 3. os. l.poj. cz. prz. van blinken

Zobacz też blinken

blin·ken <blonk, h. geblonken> [blɪŋkə(n)] CZ. cz. nieprzech.

blinken (licht(jes), spiegel, water)

blinken

blinken (goud, water, ogen)

glänzen

blinken (goud, water, ogen)

gleißen form.

blinken (ogen)

leuchten

alles blinkt er

alles blitzt und blinkt

blinkend goud

gleißendes Gold

in haar ogen blonken tranen

in ihren Augen glänzten Tränen

van netheid blinken

vor Sauberkeit blitzen [o. blinken] [o. glänzen]

zijn gezicht blonk van vreugde przen.

sein Gesicht strahlte vor Freude

blok <blok|ken> [blɔk] RZ. r.n.

1. blok:

blok (stuk hout)

Block r.m.

blok (stuk hout)

Klotz r.m.

blok (brandhout)

Holzscheit r.n.

2. blok (stuk van ander materiaal):

blok

Block r.m.

slapen als een blok

schlafen wie ein Klotz

een blok marmer

ein Block aus Marmor

een blok marmer

ein Marmorblock

een blok noga

ein Block N(o)ugat

3. blok (meetkundig lichaam):

blok

Quader r.m.

4. blok (huizen):

blok

Block r.m.

blok

Häuserblock r.m.

een blokje omlopen

um den Block gehen

5. blok (vierkant, rechthoekig veld):

blok

Block r.m.

een blok postzegels

ein Block mit Briefmarken

een blok postzegels

ein Briefmarkenblock

6. blok (coalitie):

blok

Block r.m.

het rechtse blok

der rechte Block

7. blok (periode):

blok

≈ Periode r.ż.

blok

≈ Zeiteinheit r.ż.

een blok aan het been

ein Klotz am Bein

iem voor het blok zetten

jdm die Pistole auf die Brust setzen

voor het blok komen te zitten

vor vollendete Tatsachen gestellt werden

blok·ken <blokte, h. geblokt> [blɔkə(n)] CZ. cz. nieprzech.

blokken

pauken pot.

blokken

büffeln pot.

blokken

ochsen pot.

blok·ka·de <blokkade|s> [blɔkadə] RZ. r.ż.

blokkade

Blockade r.ż.

een blokkade opheffen

eine Blockade aufheben

bloed [blut] RZ. r.n. geen l.mn.

bloed

Blut r.n.

blauw bloed hebben przen.

blaues Blut haben

iems bloed (wel) kunnen drinken przen.

jdn in der Luft zerreißen können

eigen bloed bevoordelen

Vetternwirtschaft betreiben

bloed geven

Blut spenden

in zijn bloed baden

in seinem Blut liegen

in zijn bloed baden

blutüberströmt daliegen

dat zit hem in het bloed

das liegt ihm im Blut

in koelen bloede przen.

kaltblütig

iem van koninklijken bloede

jd von königlichem Blut [o. Geblüt]

dat zet kwaad bloed przen.

das schafft böses Blut

nieuw bloed przen.

frisches Blut

iem het bloed onder de nagels vandaan halen przen.

jdn bis aufs Blut reizen

het bloed kruipt waar het niet gaan kan przysł.

≈ Blut ist dicker als Wasser

bloei [bluj] RZ. r.m. geen l.mn.

1. bloei plantk.:

bloei

Blüte r.ż.

bloei

Blühen r.n.

de bloei van de bomen

die Baumblüte

in bloei staan

in Blüte stehen

de volle bloei

die Vollblüte

de volle bloei

die Hochblüte

2. bloei przen.:

bloei

Blüte r.ż.

de bloei van de kunsten/handel

die Blüte der Künste/des Handels

tot bloei komen

aufblühen

tot bloei komen

erblühen

bloes <bloezen> [blus] RZ. r.ż.

bloes

Bluse r.ż.

blond <blonde, blonder, blondst> [blɔnt] PRZYM.

1. blond (haar):

blond

blond

2. blond (lichtkleurig):

blond

hellgelb

blond

goldgelb

bloot¹ [blot] RZ. r.n. geen l.mn.

bloot

Nackte(s) r.n.

bloot pot.

Fleisch r.n.

een film met veel bloot erin

ein Film mit viel (nacktem) Fleisch

bloem <bloem|en> [blum] RZ. r.ż.

1. bloem plantk.:

bloem

Blume r.ż.

de bos bloemen

der Strauß Blumen

de bos bloemen

der Blumenstrauß

dubbele bloemen

gefüllte(n) Blumen [o. Blüten] l.mn.

geen bloemen (in advertentie)

Blumenspenden dankend verbeten

iem in de bloemetjes zetten

jdn mit Blumen umgeben

iem in de bloemetjes zetten przen.

jdm einen festlichen Empfang bereiten

de bloemen staan op de ruiten przen.

die Fenster haben Eisblumen

2. bloem (puik, keur):

bloem

Blüte r.ż.

de bloem van de natie

die Blüte der Nation

3. bloem (meel):

bloem

Mehl r.n.

bloem

Auszugsmehl r.n.

blok·uur <blok|uren> [blɔkyr] RZ. r.n.

blokuur

Doppelstunde r.ż.

blokuur

Blockstunde r.ż.

blon·ken CZ.

blonken 3. l.mn. l.poj. cz. prz. van blinken

Zobacz też blinken

blin·ken <blonk, h. geblonken> [blɪŋkə(n)] CZ. cz. nieprzech.

blinken (licht(jes), spiegel, water)

blinken

blinken (goud, water, ogen)

glänzen

blinken (goud, water, ogen)

gleißen form.

blinken (ogen)

leuchten

alles blinkt er

alles blitzt und blinkt

blinkend goud

gleißendes Gold

in haar ogen blonken tranen

in ihren Augen glänzten Tränen

van netheid blinken

vor Sauberkeit blitzen [o. blinken] [o. glänzen]

zijn gezicht blonk van vreugde przen.

sein Gesicht strahlte vor Freude

klok·ken² <klokte, h. geklokt> [klɔkə(n)] CZ. cz. przech. (de tijd opnemen)

klokken

stoppen

slok·ken <slokte, h. geslokt> [slɔkə(n)] CZ. cz. przech.

slokken

schlingen