polsko » niemiecki

I . huczeć <‑czy; cz. prz. hucz> [xutʃetɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. huczeć < f. dk. za‑>:

II . huczeć <‑czy; cz. prz. hucz> [xutʃetɕ] CZ. cz. nieprzech., bezosob.

hucuł <D. ‑a, l.mn. ‑y> [xutsuw] RZ. r.m. (koń pociągowy)

hucpa <D. ‑py, l.mn. ‑py> [xutspa] RZ. r.ż. pot.

token RZ. r.m. INF.

Token r.m.

huk <D. ‑u, l.mn. ‑i> [xuk] RZ. r.m.

2. huk bez l.mn. pot. (zamieszanie):

huk
Trubel r.m.
huk
Wirbel r.m.

hubka <D. ‑ki, l.mn. ‑ki> [xupka] RZ. r.ż. HIST.

I . hukać <huka> [xukatɕ], huknąć [xuknoɲtɕ] f. dk. CZ. cz. nieprzech.

1. hukać (strofować):

jdn anbrüllen [o. anfahren] pot.

2. hukać zwykle f. dk. (uderzyć mocno):

3. hukać zwykle cz. ndk.:

II . hukać <huka> [xukatɕ], huknąć [xuknoɲtɕ] f. dk. CZ. cz. zwr. tylko dk. pot. (uderzyć)

hulk <D. ‑u, l.mn. ‑i> [xulk] RZ. r.m. NAUT.

Hulk r.ż. lub r.m.
Holk r.ż. lub r.m.

husky [xaski] r.m. ndm.

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski