W Twojej przeglądarce jest wyłączona obsługa JavaScript. Jeśli obsługa JavaScript zostanie uaktywniona, będziesz miał możliwość korzystania z Trenera słownictwa PONS i innych funkcji.

polsko » niemiecki

Tłumaczenia dla hasła „nieostateczna“ w polsko » niemiecki słowniku (Przełącz na niemiecko » polski)

Pokaż podsumowanie wszystkich trafnych wyników

niedostateczny: I. przymiotnik i przysłówek II. rzeczownik
niestateczny: przymiotnik i przysłówek
niedostatecznie: przysłówek
niestatecznie: przysłówek
niedostateczność: rzeczownik
niestateczność: rzeczownik
nieostatni: przymiotnik i przysłówek
ostateczny: przymiotnik i przysłówek
dostateczny: I. przymiotnik i przysłówek II. rzeczownik

Widzisz podobne wyniki: niedostateczny , niestateczny , niedostatecznie , niestatecznie , niedostateczność , niestateczność , dostateczny , ostateczny i nieostatni

I . niedostateczny [ɲedostatetʃnɨ] PRZYM.

niedostateczny ilość

niedostateczny ilość

nicht ausreichend

niedostateczny dowód

niedostateczny dowód

II . niedostateczny <D. ‑nego, l.mn. ‑ne> [ɲedostatetʃnɨ] RZ. r.m. odm. jak przym. SZK.

niedostateczny (ocena)

niedostateczny (ocena)

mangelhaft (in Polen: Eins)

niestateczny [ɲestatetʃnɨ] PRZYM.

1. niestateczny podn. (niezrównoważony):

niestateczny

2. niestateczny TECHNOL.:

niestateczny

niedostatecznie [ɲedostatetʃɲe] PRZYSŁ.

niedostatecznie

niedostatecznie

niedostatecznie

przygotować się niedostatecznie do egzaminu

sich B. unzureichend auf die Prüfung vorbereitet haben

niestatecznie [ɲestatetʃɲe] PRZYSŁ.

1. niestatecznie podn. (niezrównoważenie):

niestatecznie

2. niestatecznie TECHNOL.:

niestatecznie

niedostateczność <D. ‑ści, bez l.mn. > [ɲedostatetʃnoɕtɕ] RZ. r.ż. podn.

niedostateczność

Unzulänglichkeit r.ż.

niedostateczność

Mangelhaftigkeit r.ż.

niestateczność <D. ‑ści, bez l.mn. > [ɲestatetʃnoɕtɕ] RZ. r.ż.

1. niestateczność podn.:

niestateczność

Unausgeglichenheit r.ż.

2. niestateczność TECHNOL.:

niestateczność

Instabilität r.ż.

niestateczność łodzi

Instabilität eines Bootes

nieostatni [ɲeostatɲi] PRZYM. podn.

ostateczny [ostatetʃnɨ] PRZYM.

1. ostateczny (definitywny):

ostateczny decyzja, wersja, zwycięstwo

ostateczny decyzja, wersja, zwycięstwo

doprowadzić kogoś/coś do ostatecznych granic

jdn/etw bis zum Äußersten treiben

sprawy ostateczne

die letzten Dinge ntpl

w ostatecznym razie

im äußersten Fall[e]

2. ostateczny REL.:

Sąd Ostateczny

das Jüngste Gericht r.n.

I . dostateczny [dostatetʃnɨ] PRZYM.

1. dostateczny (wystarczający):

dostateczny zapas

dostateczny zapas

2. dostateczny (zadowalający):

dostateczny opieka

zufriedenstellend

dostateczny opieka

II . dostateczny <D. ‑nego, l.mn. ‑ne> [dostatetʃnɨ] RZ. r.m. odm. jak przym. SZK.

dostateczny (ocena)

ausreichend (in Polen: eine Drei)

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Przeszukaj słownik

polski

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski