Tłumaczenia dla hasła „pojednawczego“ w polsko » niemiecki słowniku

pojednawczo [pojednaftʃo] PRZYSŁ.

pojednawczo

versöhnlich

pojednawczo podać rękę

zur Versöhnung die Hand geben

pojednawczy [pojednaftʃɨ] PRZYM. podn.

pojednawczy gest, krok:

pojednawczy

versöhnlich

posiedzenie pojednawcze PR.

Güteverfahren r.n.

pojednanie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [pojednaɲe] RZ. r.n. podn.

pojednanie

Versöhnung r.ż.

pojednanie

Aussöhnung r.ż.

pojedynczo [pojedɨntʃo] LICZ.

pojedynczo

einzeln

iść pojedynczo lub parami

allein oder in Paaren gehen

zwierzęta żyjące pojedynczo

einzeln lebende Tiere ntpl

poznawczo [poznaftʃo] PRZYSŁ.

poznawczo

kognitiv

pojednać [pojednatɕ]

pojednać f. dk. od pojednywać

Zobacz też pojednywać

I . pojednywać <‑nuje; f. dk. pojednać> [pojednɨvatɕ] podn. CZ. cz. przech.

pojednać kogoś z kimś

jdn mit jdm versöhnen

II . pojednywać <‑nuje; f. dk. pojednać> [pojednɨvatɕ] podn. CZ. cz. zwr.

pojednać się z kimś

sich B. mit jdm versöhnen

I . pojednywać <‑nuje; f. dk. pojednać> [pojednɨvatɕ] podn. CZ. cz. przech.

pojednać kogoś z kimś

jdn mit jdm versöhnen

II . pojednywać <‑nuje; f. dk. pojednać> [pojednɨvatɕ] podn. CZ. cz. zwr.

pojednać się z kimś

sich B. mit jdm versöhnen

pojedynczy [pojedɨntʃɨ] LICZ.

1. pojedynczy (jednostkowy):

pojedynczy słowa

einzeln

pojedynczy egzemplarz

Einzelexemplar r.n.

liczba pojedyncza JĘZ.

Singular r.m.

liczba pojedyncza JĘZ.

Einzahl r.ż.

gra pojedyncza SPORT

Einzel[spiel] r.n.

2. pojedynczy (poszczególny):

pojedynczy przypadek

Einzelfall r.m.

3. pojedynczy (tylko jeden):

pojedynczy nitka, materiał, szerokość

einfach

pojedynczya gęstość zapisu INF.

einfache Aufzeichnungsdichte r.ż.

dlaczego [dlatʃego] ZAIM. pyt.

dlaczego

warum

dlaczego

weshalb

dlaczego nie?

warum [denn] nicht?

nie wiadomo, dlaczego...

man weiß nicht, wieso [o. warum] ...