Tłumaczenia dla hasła „zburzyłoby“ w polsko » niemiecki słowniku

zburzyć [zbuʒɨtɕ]

zburzyć f. dk. od burzyć

Zobacz też burzyć

I . burzyć <‑rzy; cz. prz. burz f. dk. z‑> [buʒɨtɕ] CZ. cz. przech.

1. burzyć (niszczyć):

burzyć

zerstören

burzyć dom, mur

niederreißen

burzyć przen.

[zer]stören

burzyć czyjś spokój

jds Ruhe stören

burzyć stary porządek

die alte Ordnung zerstören

2. burzyć (zaburzać porządek):

burzyć

stören

burzyć włosy

zerwühlen

burzyć wodę

aufwühlen

II . burzyć <‑rzy; cz. prz. burz> [buʒɨtɕ] CZ. cz. zwr.

1. burzyć:

burzyć (kłębić się) (włosy)

zerwühlt werden

burzyć (morze)

brausen

2. burzyć (złościć się):

burzyć

sich B. empören

3. burzyć (buntować się):

burzyć się przeciwko czemuś

sich B. gegen etw auflehnen

wzburzony [vzbuʒonɨ] PRZYM. podn.

1. wzburzony (spieniony):

wzburzony morze

stürmisch

wzburzony morze

aufgewühlt

wzburzona woda

aufgewühltes Wasser r.n.

2. wzburzony (rozgniewany):

wzburzony człowiek

aufgeregt

wzburzony człowiek

aufgebracht

wzburzony człowiek

echauffiert przest

wzburzyć [vzbuʒɨtɕ]

wzburzyć f. dk. od wzburzać

Zobacz też wzburzać

I . wzburzać <‑rza; f. dk. wzburzyć> [vzbuʒatɕ] CZ. cz. przech.

1. wzburzać (spieniać):

wzburzać morze

aufwühlen

2. wzburzać (gniewać):

wzburzać człowieka

aufregen

wzburzać człowieka

aufbringen

II . wzburzać <‑rza; f. dk. wzburzyć> [vzbuʒatɕ] CZ. cz. zwr.

1. wzburzać:

wzburzać (spieniać się) (morze)

in Wallung geraten

2. wzburzać:

wzburzać (tracić równowagę) (człowiek)

in Aufregung [o. Erregung] [o. Wallung] geraten

wzburzać (tracić równowagę) (człowiek)

sich B. echauffieren przest

wzburzać (tłum)

in Aufruhr [o. Erregung] geraten

wzburzać (umysł)

in Aufruhr geraten

zaburzyć [zabuʒɨtɕ]

zaburzyć f. dk. od zaburzać

Zobacz też zaburzać

zaburzać <‑rza; f. dk. zaburzyć> [zabuʒatɕ] CZ. cz. przech. (zakłócać)

zaburzać spokój

stören

zaburzać krążenie

beeinträchtigen

dziecko zaburzone emocjonalnie

emotional gestörtes Kind r.n.

zaburzyć spokój publiczny

die öffentliche Ruhe stören

burzyciel <D. ‑a, l.mn. ‑e> [buʒɨtɕel] RZ. r.m. podn.

burzyciel

Unruhestifter r.m.

burzyciel

Zerstörer r.m.

burzyciel ustalonego ładu przen.

Zerstörer der etablierten Ordnung