niderlandzko » niemiecki

schim·mel <schimmel|s> [sxɪməl] RZ. r.m.

1. schimmel (witachtige uitslag):

Schimmel r.m.

2. schimmel plantk. (klasse):

Pilz r.m.

3. schimmel (plantje):

Schimmel r.m.

4. schimmel (paard):

Schimmel r.m.

scheer·mes <scheermes|sen> [sxermɛs] RZ. r.n.

schim·me·len <schimmelde, i. geschimmeld> [sxɪmələ(n)] CZ. cz. nieprzech.

schim·me·lig [sxɪmələx] PRZYM.

schla·ger <schlager|s> [ʃlaɡər] RZ. r.m.

slim·merd <slimmerd|s> [slɪmərt] RZ. r.m.

Schlaumeier r.m. iron.
Schlauberger r.m. iron.
Pfiffikus r.m. żart.
Schlawiner r.m. pej.

af·klim·men <klom af, i. afgeklommen> [ɑfklɪmə(n)] CZ. cz. nieprzech.

be·klim·men <beklom, h. beklommen> [bəklɪmə(n)] CZ. cz. przech.

be·klim·mer RZ. r.m.

beklimmer → bergbeklimmer

Zobacz też bergbeklimmer

berg·be·klim·mer <bergbeklimmer|s> [bɛrɣbəklɪmər] RZ. r.m.

op·klim·men <klom op, i. opgeklommen> [ɔpklɪmə(n)] CZ. cz. nieprzech.


Interfejs: Deutsch | English | Español | Italiano | Polski