Tłumaczenia dla hasła „stichtster“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

stich·ter <stichter|s> [stɪxtər] RZ. r.m.

1. stichter:

stichter (oprichter)

Gründer r.m.

stichter (van leer, geloof)

Begründer r.m.

2. stichter:

stichter (iem die iets teweegbrengt)

Urheber r.m.

stichter (allgemeen)

Veranlasser r.m.

de stichter van zoveel kwaad

der Urheber von so viel Unheil

3. stichter gesch. (kerkelijk kunstwerk):

stichter

Stifter r.m.

aan·sticht·ster RZ. r.ż.

aanstichtster forma żeńska od aanstichter

Zobacz też aanstichter

aan·stich·ter <aanstichter|s> [anstɪxtər] RZ. r.m.

aanstichter

Urheber r.m.

aanstichter pej.

Anstifter r.m.

op·richt·ster RZ. r.ż.

oprichtster forma żeńska od oprichter

Zobacz też oprichter

op·rich·ter <oprichter|s> [ɔprɪxtər] RZ. r.m.

oprichter

Gründer r.m.

op·licht·ster RZ. r.ż.

oplichtster forma żeńska od oplichter

Zobacz też oplichter

op·lich·ter <oplichter|s> [ɔplɪxtər] RZ. r.m.

oplichter

Betrüger r.m.

oplichter

Schwindler r.m.

stich·te·res RZ. r.ż.

stichteres forma żeńska od stichter

Zobacz też stichter

stich·ter <stichter|s> [stɪxtər] RZ. r.m.

1. stichter:

stichter (oprichter)

Gründer r.m.

stichter (van leer, geloof)

Begründer r.m.

2. stichter:

stichter (iem die iets teweegbrengt)

Urheber r.m.

stichter (allgemeen)

Veranlasser r.m.

de stichter van zoveel kwaad

der Urheber von so viel Unheil

3. stichter gesch. (kerkelijk kunstwerk):

stichter

Stifter r.m.

stich·ten <stichtte, h. gesticht> [stɪxtə(n)] CZ. cz. przech.

1. stichten (oprichten):

stichten

gründen

2. stichten:

stichten (teweegbrengen)

stiften

stichten (iets negatiefs)

anrichten

stichten (allgemeen)

auslösen

verwarring stichten

Verwirrung stiften [o. anrichten]

3. stichten:

stichten (in godsdienstig, zedelijk opzicht verheffen)

erbauen

stichten (allgemeen)

erheben

niet gesticht zijn over iets iron.

von [o. über] etw nicht [o. wenig] erbaut sein

pacht·ster RZ. r.ż.

pachtster forma żeńska od pachter

Zobacz też pachter

pach·ter <pachter|s> [pɑxtər] RZ. r.m.

pachter

Pächter r.m.

vecht·ster <vechtster|s> [vɛxtstər] RZ. r.ż.

vechtster forma żeńska od vechter

Zobacz też vechter

vech·ter <vechter|s> [vɛxtər] RZ. r.m.

1. vechter (iem die taai volhoudt):

vechter

Kämpfernatur r.ż.

2. vechter (iem die vecht):

vechter

Kämpfer r.m.