niemiecko » niderlandzki

ˈru·fen <rief, gerufen> [ˈruːfn̩] CZ. cz. przech.

2. rufen (laut sprechen):

Ruf <Ruf(e)s, Rufe> [ruːf] RZ. r.m.

1. Ruf (Ausruf):

Ruf
Ruf
Ruf

5. Ruf (Telefonnummer) kein l.mn.:

Ruf
guter Ruf ist Goldes wert przysł.

SOˈS-Ruf [ɛsʔoːˈʔɛsʔruːf] RZ. r.m.

Przykładowe zdania ze słowem rufe


Interfejs: Deutsch | English | Español | Italiano | Polski