Tłumaczenia dla hasła „dopełniacz“ w polsko » niemiecki słowniku

dopełniacz <D. ‑a, l.mn. ‑e> [dopewɲatʃ] RZ. r.m.

1. dopełniacz JĘZ.:

dopełniacz

Genitiv r.m.

2. dopełniacz:

dopełniacz CHEM., TECHNOL.

Füllstoff r.m.

Przykładowe zdania ze słowem dopełniacz

dopełniacz partytywny

partitiver Genitiv r.m.

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

polski

Zaimki przybierają różne formy w zależności od przypadku: mianownik (podmiot), biernik (dopełnienie), zaimek emfatyczny (jak myself, herself, yourself w języku angielskim), dopełniacz (dzierżawczy).

pl.wikipedia.org

Posiada siedem przypadków: mianownik, ergatyw, adwerbial (essivus), celownik, dopełniacz, narzędnik, oraz wołacz.

pl.wikipedia.org

Dopełniacz jest przypadkiem najczęściej używanym po mianowniku i rzadko jest mu równy formalnie (wyjątki to np. pani, dzieci).

pl.wikipedia.org

Na tej drodze specyficzne rozpoznanie białek bakteryjnych przez komórkę lub uprzednie wykrycie przez układ dopełniacza aktywuje skuteczny mechanizm obronny wewnątrz makrofagów oraz neutrofili.

pl.wikipedia.org

Podmiot wyrażany jest przez rzeczownik w dopełniaczu, a dopełnienie – przez rzeczownik w mianowniku.

pl.wikipedia.org

Posiada cztery przypadki gramatyczne: mianownik, dopełniacz, celownik oraz ergatyw.

pl.wikipedia.org

Jego rola jest bardzo zbliżona do roli dopełniacza w języku polskim.

pl.wikipedia.org

Jeśli mówiący chce użyć przedimka i dopełniacza saksońskiego w jednej frazie, ma do dyspozycji strukturę a/the...

pl.wikipedia.org

Pomimo istnienia układu białek regulujących działanie dopełniacza, nadmierne jego pobudzenie lub defekty białek regulacyjnych mogą być przyczyną powstawania pewnych schorzeń.

pl.wikipedia.org

Rzeczowniki miały cztery przypadki (mianownik, dopełniacz, celownik oraz biernik).

pl.wikipedia.org