Tłumaczenia dla hasła „orzeczeniu“ w niemiecko » polski słowniku

modifizierende Auflage (im Strafrecht)

określone w orzeczeniu zachowanie r.n. podejrzanego lub skazanego, stanowiące warunek nastąpienia lub nienastąpienia konsekwencji, wynikających z tego orzeczenia

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

polski

Accusativus odpowiada podmiotowi takiego zdania, infinitivus natomiast – orzeczeniu.

pl.wikipedia.org

Łącznik (kopula, czasownik łącznikowy, czasownik łączący) – czasownik w orzeczeniu imiennym (po łączniku musi zawsze występować orzecznik), będący w związku zgody z podmiotem.

pl.wikipedia.org

Podała się do dymisji 1 lipca 2015 po orzeczeniu stołecznego sądu, z którego wynikała jej współodpowiedzialność za zadłużenie upadłego przedsiębiorstwa jej ojca.

pl.wikipedia.org

Mógł brać udział w pospolitym ruszeniu dzięki orzeczeniu lekarskiemu z dnia 31 grudnia 1931 roku.

pl.wikipedia.org

Szyk prefiksów osobowo-zaimkowych w orzeczeniu zmienia się w zależności od przechodniości lub nieprzechodniości czasownika.

pl.wikipedia.org

Imiesłów przysłówkowy współczesny wyraża czynność równoczesną z inną czynnością (stanem) występującą w orzeczeniu.

pl.wikipedia.org