Tłumaczenia dla hasła „złościć“ w polsko » niemiecki słowniku

I . złościć <‑ści; f. dk. roz‑ [lub ze‑]> [zwoɕtɕitɕ] CZ. cz. przech.

złościć

ärgern

złościć

wütend machen

II . złościć <‑ści; f. dk. roz‑ [lub ze‑]> [zwoɕtɕitɕ] CZ. cz. zwr.

złościć się na kogoś/o coś

sich B. über jdn/etw ärgern

złościć się na kogoś/o coś

über jdn/etw wütend werden

Przykładowe zdania ze słowem złościć

złościć się na kogoś/o coś

sich B. über jdn/etw ärgern

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

polski

Etymologię słowa wywodzono od określenia „czarny” lub „czary”, wskazywano też na podobieństwo do litewskiego kyréti, „złościć się”.

pl.wikipedia.org

Złościła go „zauważalna niewdzięczność” aktorów telewizyjnych, których postawa była bardziej niezależna niż aktorów filmowych.

pl.wikipedia.org

Wroński zdaje się nie dostrzegać zabiegów matki, a ciągłe wyrzuty ukochanej kobiety coraz bardziej go złoszczą.

pl.wikipedia.org

Jego usposobienie, był samotnikiem zarówno na ziemi, jak i w powietrzu, złościło jego dowódców za brak współpracy.

pl.wikipedia.org

Tymczasem król złości się na syna, że ten jeszcze się nie ożenił.

pl.wikipedia.org

Błażej złości się na zachowanie swojej narzeczonej.

pl.wikipedia.org

Nikt nie złości się na tęczę na niebie”.

pl.wikipedia.org

Złości się, kiedy z winy brata traci swoją zdobycz.

pl.wikipedia.org

Uważają, że ktoś, kto się na nich złości, jest po prostu „zły” i że oni sami są bez reszty „źli”, kiedy się złoszczą.

pl.wikipedia.org

Totoro mogą stać się niewidzialne, szybko się uczą, kochają muzykę i choć czasem się złoszczą i są dokuczliwe, to mają dobre maniery.

pl.wikipedia.org