W Twojej przeglądarce jest wyłączona obsługa JavaScript. Jeśli obsługa JavaScript zostanie uaktywniona, będziesz miał możliwość korzystania z Trenera słownictwa PONS i innych funkcji.

niderlandzko » niemiecki

Tłumaczenia dla hasła „ansteigenden“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » niderlandzki)

Pokaż podsumowanie wszystkich trafnych wyników

ont·ei·ge·nen: czasownik
stei·ge·ren: czasownik
ont·ei·ge·ning: rzeczownik
af·wen·den: czasownik
af·zen·den: czasownik
in·zen·den: czasownik
na·zen·den: czasownik
schen·den: czasownik
aan·wen·den: czasownik
toe·wen·den: czasownik
toe·zen·den: czasownik
uit·zen·den: czasownik
ver·zen·den: czasownik
weg·zen·den: czasownik
te·rug·zen·den: czasownik
drei·gend: przymiotnik i przysłówek
ei·gen·dom: rzeczownik
ei·gen·dunk: rzeczownik
af·win·den: czasownik

Widzisz podobne wyniki: onteigenen , steigeren , onteigening , afwinden , eigendunk , eigendom , dreigend , terugzenden , wegzenden , verzenden , uitzenden , toezenden , toewenden , aanwenden , schenden , nazenden , inzenden , afzenden i afwenden

ont·ei·ge·nen <onteigende, h. onteigend> [ɔntɛiɣənə(n)] CZ. cz. przech.

stei·ge·ren <steigerde, h. gesteigerd> [stɛiɣərə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. steigeren (paarden):

sich aufbäumen

2. steigeren (protesteren):

sich auf die Hinterbeine stellen żart.

ont·ei·ge·ning <onteigening|en> [ɔntɛiɣənɪŋ] RZ. r.ż.

onteigening

Enteignung r.ż.

af·wen·den <wendde af, h. afgewend> [ɑfwɛndə(n)] CZ. cz. przech.

af·zen·den <zond af, h. afgezonden> [ɑfsɛndə(n)] CZ. cz. przech.

in·zen·den <zond in, h. ingezonden> [ɪnzɛndə(n)] CZ. cz. przech.

1. inzenden (binnen een ruimte zenden):

iem de wereld inzenden

jdn in die Welt (hinaus)schicken

2. inzenden (insturen, indienen):

goederen inzenden voor een tentoonstelling

eine Ausstellung mit Waren beschicken

na·zen·den <zond na, h. nagezonden> [nazɛndə(n)] CZ. cz. przech.

iems post nazenden

jdm die Post nachschicken

schen·den <schond, h. geschonden> [sxɛndə(n)] CZ. cz. przech.

1. schenden (schade berokkenen):

de geschonden lichamen van de gevangenen

die verletzten Körper der Gefangenen

2. schenden (onteren):

schänden form.

entehren form.

3. schenden (beschadigen):

een geschonden exemplaar

ein beschädigtes [o. schadhaftes] Exemplar

een van de pokken geschonden gezicht

ein blatternarbiges Gesicht

4. schenden (ontwijden):

graven schenden

Gräber schänden

5. schenden:

schenden (verbreken)

schenden (niet nakomen)

zijn eed schenden

seinen Eid verletzen [o. brechen]

de mensenrechten schenden

die Menschenrechte verletzen

aan·wen·den <wendde aan, h. aangewend> [anwɛndə(n)] CZ. cz. przech.

toe·wen·den <wendde toe, h. toegewend> [tuwɛndə(n)] CZ. cz. przech.

toe·zen·den <zond toe, h. toegezonden> [tuzɛndə(n)] CZ. cz. przech.

uit·zen·den <zond uit, h. uitgezonden> [œytsɛndə(n)] CZ. cz. przech.

1. uitzenden (met een opdracht wegzenden):

een technicus naar een ontwikkelingsland uitzenden

einen Techniker in ein Entwicklungsland schicken

2. uitzenden:

uitzenden RADIO, TV

uitzenden (programma)

bringen pot.

iets over de radio uitzenden

etw im Radio senden

3. uitzenden (direct):

stralen/golven uitzenden

Strahlen/Wellen aussenden

ver·zen·den <verzond, h. verzonden> [vərzɛndə(n)] CZ. cz. przech.

met de trein verzenden

per [o. mit der] Bahn verschicken

per schip verzenden

weg·zen·den <zond weg, h. weggezonden> [wɛxsɛndə(n)] CZ. cz. przech.

1. wegzenden:

wegzenden (ergens heen zenden)

wegzenden (ergens heen zenden)

wegzenden (ergens heen zenden)

wegzenden (verzenden ook)

2. wegzenden (wegsturen, afwijzen):

3. wegzenden (ontslaan):

te·rug·zen·den <zond terug, h. teruggezonden> [tərʏxsɛndə(n)] CZ. cz. przech.

1. terugzenden (wegzenden):

terugzenden

terugzenden

zurückschicken

2. terugzenden (weer zenden naar de plaats van herkomst):

terugzenden

terugzenden pot.

zurückschicken

3. terugzenden (terugsturen):

terugzenden

zurückschicken

drei·gend [drɛiɣənt] PRZYM.

1. dreigend (dreiging uitdrukkend):

een dreigend gebaar

eine Drohgebärde

2. dreigend (op het punt staande te gebeuren):

ei·gen·dom¹ <eigendom|men> [ɛiɣəndɔm] RZ. r.n. (bezit)

Eigentum r.n.

Besitz r.m.

Besitztum r.n.

dat park is particulier eigendom

der Park ist Privateigentum

publiek eigendom worden

öffentliches Eigentum werden

publiek eigendom worden

verstaatlicht werden

ei·gen·dunk [ɛiɣə(n)dʏŋk] RZ. r.m. geen l.mn.

Dünkel r.m.

Überheblichkeit r.ż.

af·win·den <wond af, h. afgewonden> [ɑfwɪndə(n)] CZ. cz. przech.

Przeszukaj słownik

niderlandzki

Interfejs: Deutsch | English | Español | Italiano | Polski