Tłumaczenia dla hasła „verliester“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » niderlandzki)

ver·leid·ster RZ. r.ż.

verleidster forma żeńska od verleider

Zobacz też verleider

ver·lei·der <verleider|s> [vərlɛɪdər] RZ. r.m.

verleider

Verführer r.m.

ver·lie·ten CZ.

verlieten 3. os. l.mn. cz. prz. van verlaten²

Zobacz też verlaten , verlaten , verlaten

ver·la·ten³ <verlaatte zich, h. zich verlaat> [vərlatə(n)] CZ. wk ww

verlaten zich verlaten (te laat komen):

verlaten

sich verspäten

zich verlaten op (rekenen op)

sich verlassen auf +B.

ver·la·ten² <verliet, h. verlaten> [vərlatə(n)] CZ. cz. przech.

1. verlaten (uit, van een plaats weggaan):

verlaten

verlassen

verlaten

weggehen

de dienst/firma verlaten

aus dem Dienst/aus der Firma ausscheiden

de partij verlaten

aus der Partei austreten

hij heeft op zeventienjarige leeftijd de school verlaten

er ist mit siebzehn (von der Schule) abgegangen

het toneel verlaten (bij een toneelspel)

abgehen

het toneel verlaten (niet meer toneelspelen)

sich von der Bühne zurückziehen

2. verlaten (in de steek laten):

verlaten

verlassen

ze heeft haar man verlaten

sie hat sich von ihrem Mann getrennt

van God verlaten zijn (verdorven; ook uitgestorven)

gottverlassen sein

een standpunt verlaten

einen Standpunkt aufgeben

ver·la·ten¹ [vərlatə(n)] PRZYM.

1. verlaten (waar niemand aanwezig is):

verlaten

verlassen

2. verlaten:

verlaten (eenzaam, afgelegen)

verlassen

verlaten (woest)

öde

3. verlaten:

verlaten (achtergelaten: persoon)

verlassen

verlaten (achtergelaten: zaak)

zurückgelassen

ver·lie·zer <verliezer|s> [vərlizər] RZ. r.m.

verliezer

Verlierer r.m.

ver·lie·zen² <verloor, h. verloren> [vərlizə(n)] CZ. cz. nieprzech. (de mindere blijken)

verliezen

verlieren

met 1-0 van de tegenstander verliezen

dem Gegner (mit) 1:0 unterliegen

pries·ter <priester|s> [pristər] RZ. r.m.

priester

Priester r.m.

ver·lich·ten <verlichtte, h. verlicht> [vərlɪxtə(n)] CZ. cz. przech.

1. verlichten:

verlichten (van licht voorzien: van boven)

beleuchten

verlichten (van licht voorzien: van binnen uit)

erleuchten

verlichten (van licht voorzien: van binnen uit)

erhellen

een gebouw met schijnwerpers verlichten

ein Gebäude mit Scheinwerfern anstrahlen

2. verlichten (minder zwaar maken):

verlichten

erleichtern

verlichten ook przen.

lindern

dat verlicht de pijn

das lindert den Schmerz

iem het werk verlichten

jdm die Arbeit erleichtern

3. verlichten (inzicht brengen):

verlichten

erleuchten

ver·leu·te·ren <verleuterde, h. verleuterd> [vərløtərə(n)] CZ. cz. przech.

verleuteren

verplaudern pot.

verleuteren

verquatschen pot.

ver·liefd <verliefde, verliefder, verliefdst> [vərlift] PRZYM.

verliefd

verliebt

verliefd zijn op iem

in jdn verliebt sein

verliefd worden op iem

sich in jdn verlieben

een verliefd paar

ein verliebtes Pärchen

ver·licht <verlichte, verlichter, verlichtst> [vərlɪxt] PRZYM.

1. verlicht (van een last bevrijd):

verlicht

erleichtert

met verlicht gemoed

leichten Herzens

2. verlicht (door licht beschenen):

verlicht

beleuchtet

de straat is slecht verlicht

die Straße ist schlecht beleuchtet

3. verlicht (waarin lichten schijnen):

verlicht

erleuchtet

de stad was verlicht

die Stadt war erleuchtet

4. verlicht (het juiste inzicht hebbend):

verlicht

aufgeklärt

verlicht

erleuchtet

verlichte despoten

aufgeklärte Despoten l.mn.

verlicht door de Heilige Geest

vom Heiligen Geist erleuchtet

een verlichte geest

ein aufgeklärter Geist

ver·lin·ken <verlinkte, h. verlinkt> [vərlɪŋkə(n)] CZ. cz. przech.

verlinken

verpfeifen

skie·ster RZ. r.ż.

skiester forma żeńska od skiër

Zobacz też skiër

ski·ër <skiër|s> [skijər] RZ. r.m.

skiër

Skifahrer r.m.

skiër

Skiläufer r.m.

ver·la·ten² <verliet, h. verlaten> [vərlatə(n)] CZ. cz. przech.

1. verlaten (uit, van een plaats weggaan):

verlaten

verlassen

verlaten

weggehen

de dienst/firma verlaten

aus dem Dienst/aus der Firma ausscheiden

de partij verlaten

aus der Partei austreten

hij heeft op zeventienjarige leeftijd de school verlaten

er ist mit siebzehn (von der Schule) abgegangen

het toneel verlaten (bij een toneelspel)

abgehen

het toneel verlaten (niet meer toneelspelen)

sich von der Bühne zurückziehen

2. verlaten (in de steek laten):

verlaten

verlassen

ze heeft haar man verlaten

sie hat sich von ihrem Mann getrennt

van God verlaten zijn (verdorven; ook uitgestorven)

gottverlassen sein

een standpunt verlaten

einen Standpunkt aufgeben

ver·le·den¹ [vərledə(n)] RZ. r.n. geen l.mn.

verleden

Vergangenheit r.ż.

dat behoort tot het verleden

das gehört der Vergangenheit an

in het grauwe [o. grijze ] [o. verre ] verleden

in grauer Vorzeit

de vlucht in het verleden

die Flucht in die Vergangenheit

iems verleden nagaan

Erkundigungen über jds Vorleben einziehen

het verleden van de verdachte

das Vorleben des Angeklagten

ver·le·nen <verleende, h. verleend> [vərlenə(n)] CZ. cz. przech.

1. verlenen (schenken):

verlenen

gewähren

verlenen

einräumen

iem een gunst/gratie verlenen

jdm eine Gunst gewähren/jdn begnadigen

hulp verlenen

Hilfe leisten

krediet verlenen

Kredit einräumen

iem een onderscheiding verlenen

jdm einen Orden verleihen

subsidie verlenen

einen Zuschuss gewähren

voor iets toestemming verlenen

zu etw C. die Erlaubnis erteilen

voor iets toestemming verlenen (officieel)

etw bewilligen

iem voorrang verlenen

jdm die Vorfahrt lassen

2. verlenen (verschaffen):

verlenen

verleihen

glans verlenen aan iets

einer Sache Glanz verleihen

ver·le·ren <verleerde, h. verleerd> [vərlerə(n)] CZ. cz. przech.

verleren

verlernen

ik heb [o. ben] het Frans geheel verleerd

ich habe mein Französisch ganz verlernt