Tłumaczenia dla hasła „Konkavität“ w polsko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » polski)

konkubinat <D. ‑u, bez l.mn. > [koŋkubinat] RZ. r.m. D.

konkubinat

Lebensgemeinschaft r.ż.

konkubinat

eheähnliche Gemeinschaft r.ż. st. urz.

konkubinat

wilde Ehe r.ż. przest

żyć w konkubinacie

in eheähnlicher Gemeinschaft leben st. urz.

żyć w konkubinacie

ohne Trauschein zusammenleben

żyć w konkubinacie

zusammenwohnen ohne verheiratet zu sein

konkordat <D. ‑u, bez l.mn. > [koŋkordat] RZ. r.m. POLIT.

konkordat

Konkordat r.n.

konkwista <D. ‑ty, bez l.mn. > [koŋkfista] RZ. r.ż. HIST.

konkwista (podbój Ameryki Południowej i Środkowej)

Conquista r.ż.

konkatenacja <D. ‑ji, bez l.mn. > [koŋkatenatsja] RZ. r.ż.

konkatenacja JĘZ., LIT., INF., MAT.

Konkatenation r.ż.

konkubent(a) <D. ‑a, l.mn. ‑nci> [koŋkubent] RZ. r.m., konkubin [koŋkubin] RZ. r.m.(r.ż.) <D. ‑a, l.mn. ‑i> PR.

konkubent(a)

Lebensgefährte(Lebensgefährtin) r.m. (r.ż.)

konkubent(a)

Lebenspartner(in) r.m. (r.ż.)

konkluzja <D. ‑ji, l.mn. ‑je> [koŋkluzja] RZ. r.ż.

1. konkluzja podn. (wniosek):

konkluzja

Schlussfolgerung r.ż.

konkluzja

Schluss r.m.

dojść do konkluzji, że...

zu dem Schluss gelangen, dass ...

2. konkluzja PR.:

konkluzja

Plädoyer r.n.

3. konkluzja FIL.:

konkluzja

Konklusion r.ż.

4. konkluzja SZT.:

konkluzja

Sarginschrift r.ż.

konkrecja <D. ‑ji, l.mn. ‑je> [koŋkretsja] RZ. r.ż. GEO.

konkrecja

Konkretion r.ż.

konkretny [koŋkretnɨ] PRZYM.

1. konkretny (określony, rzeczywisty):

konkretny przykład, sytuacja, uwaga

konkret

w tym konkretnym wypadku

im vorliegenden Fall[e]

w tym konkretnym wypadku

in diesem konkreten Fall

muzyka konkretna

konkrete Musik r.ż.

2. konkretny (praktyczny, rzeczowy):

konkretny człowiek

sachlich

konkretny człowiek

praktisch veranlagt

3. konkretny (przen):

konkretny jedzenie

herzhaft

zjeść coś konkretnego

etw Richtiges [o. Ordentliches] essen

za tę robotę dostaniesz konkretne pieniądze

für diese Arbeit kriegst du ordentlich Geld pot.

konkretny sukces

ein greifbarer Erfolg r.m.

konkurent(ka) <D. ‑a, l.mn. ‑nci> [koŋkurent] RZ. r.m.(r.ż.)

konkurent(ka)

Konkurrent(in) r.m. (r.ż.)

konkurent(ka)

Rivale(Rivalin) r.m. (r.ż.)

konkurować <‑ruje> [koŋkurovatɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. konkurować (rywalizować):

konkurować

im Wettstreit stehen

konkurować

[einer Sache] Konkurrenz machen

konkurować z kimś [o coś]

mit jdm [um etw] konkurrieren

2. konkurować przest (starać się o poślubienie jakiejś kobiety):

konkurować o posażną pannę

um ein Fräulein aus wohlhabendem Hause werben [o. anhalten] przest

konkwistador <D. ‑a, l.mn. ‑orzy> [koŋkfistador] RZ. r.m.

1. konkwistador HIST.:

konkwistador

Konquistador r.m.

2. konkwistador przen. podn. (zdobywca):

konkwistador

Eroberer(Eroberin) r.m. (r.ż.)