Tłumaczenia dla hasła „Synklinale“ w polsko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » polski)

wyklinać <‑na; f. dk. wykląć> [vɨklinatɕ] CZ. cz. przech.

1. wyklinać podn. (wyrzekać się):

wyklinać

verstoßen

2. wyklinać REL.:

wyklinać

exkommunizieren

wyklinać

mit dem Bann belegen

geosynklina <D. ‑ny, l.mn. ‑ny> [geosɨŋklina] RZ. r.ż. GEO.

geosynklina

Geosynklinale r.ż.

doskonale [doskonale] PRZYSŁ.

1. doskonale (znakomicie):

doskonale rozumieć się, wykonać

ausgezeichnet

doskonale rozumieć się, wykonać

hervorragend

[jeszcze] doskonale pamiętam

ich habe es noch frisch in Erinnerung

[jeszcze] doskonale pamiętam

ich weiß es noch sehr gut

2. doskonale (całkowicie):

doskonale szczęśliwy

vollkommen

doskonale szczęśliwy

total pot.

doskonale! pot.

perfekt!

doskonale! pot.

super! pot.

inklinacja <D. ‑ji, l.mn. ‑je> [iŋklinatsja] RZ. r.ż.

1. inklinacja (skłonność):

inklinacja

Inklination r.ż. podn.

inklinacja

Neigung r.ż.

mieć inklinacje do czegoś

die Neigung zu etw haben

2. inklinacja FIZ.:

inklinacja

Inklination r.ż.

synkopa <D. ‑py, l.mn. ‑py> [sɨŋkopa] RZ. r.ż. MUZ.

synkopa

Synkope r.ż.

izoklina <D. ‑ny, l.mn. ‑ny> [izoklina] RZ. r.ż.

izoklina FIZ., GEO.

Isokline r.ż.

I . zaklinać <‑na; f. dk. zakląć> [zaklinatɕ] CZ. cz. przech. podn.

1. zaklinać zwykle cz. ndk. (błagać):

zaklinać

[be]schwören

zaklinać

anflehen

zaklinać na wszystkie świętości

bei allem [be]schwören, was jdm heilig ist

2. zaklinać (rzucać urok):

zaklinać

verzaubern

zaklinać

verhexen

królewicz zaklęty w osła

in einen Esel verhexter Prinz r.m.

milczy jak zaklęty

er schweigt wie verzaubert

II . zaklinać <‑na; f. dk. zakląć> [zaklinatɕ] CZ. cz. zwr. podn.

zaklinać

sich C. schwören

zaklinała się, że więcej nie tknie alkoholu

sie schwörte sich, nie wieder Alkohol anzurühren

monoklina <D. ‑ny, l.mn. ‑ny> [monoklina] RZ. r.ż. GEO.

monoklina

Monokline r.ż.

zaklinacz <D. ‑a, l.mn. ‑e> [zaklinatʃ] RZ. r.m. podn.

zaklinacz

Beschwörer(in) r.m. (r.ż.)

zaklinacz węży

Schlangenbeschwörer r.m.

syngiel [sɨŋgjel] RZ. r.m.

syngiel → singel

Zobacz też singel

singel <D. ‑gla, l.mn. ‑gle> [siŋgel] RZ. r.m.

1. singel MUZ. (płyta):

singel

Single r.ż.

2. singel SPORT:

singel

Einzelspiel r.n.

singel

Single r.n.

3. singel GRY:

singel

Singleton r.m.