polsko » niemiecki

dyskretny [dɨskretnɨ] PRZYM.

1. dyskretny (umiejący zachować tajemnicę):

2. dyskretny (taktowny):

3. dyskretny (delikatny):

dyskretnie [dɨskretɲe] PRZYSŁ.

1. dyskretnie (zachowując tajemnicę):

2. dyskretnie (taktownie):

3. dyskretnie (niepostrzeżenie):

4. dyskretnie (delikatnie, z umiarem):

dyskrecja <D. ‑ji, bez l.mn. > [dɨskretsja] RZ. r.ż.

1. dyskrecja (dochowanie tajemnicy):

Diskretion r.ż.

2. dyskrecja (delikatność):

Takt r.m.

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

polski
Matematyka dyskretna – zbiorcza nazwa wszystkich działów matematyki, które zajmują się badaniem struktur nieciągłych, to znaczy zawierających zbiory co najwyżej przeliczalne (czyli właśnie dyskretne).
pl.wikipedia.org
Bez wątpliwości aluzja do prostytucji jest bardzo dyskretna, co ujawnia wyczucie malarza oraz jego wyrozumiałe podejście do tematu.
pl.wikipedia.org

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski