niemiecko » polski

verru̱fen PRZYM.

verrufen Gegend, Lokal, Geschäftsmann:

I . vo̱r|laufen CZ. cz. nieprzech. irr +sein pot.

2. vorlaufen (nach vorne laufen):

biec [f. dk. po‑] do przodu

II . vo̱r|laufen CZ. cz. przech. irr pot.

he̱r|rufen CZ. cz. przech. irr

1. herrufen (herbeirufen):

2. herrufen (nachrufen):

hervo̱r|rufen CZ. cz. przech. irr

2. hervorrufen (durch Rufen auffordern zu kommen):

I . vo̱r|rücken CZ. cz. nieprzech. +sein

2. vorrücken WOJSK. (gegen den Feind marschieren):

3. vorrücken SPORT (auf höheren Rang kommen):

I . a̱u̱f|rufen CZ. cz. przech. irr

1. aufrufen (auffordern):

2. aufrufen (rufen):

zwoływać [f. dk. zwołać]
wzywać [f. dk. wezwać]

3. aufrufen (auffordern):

4. aufrufen (bekannt geben):

II . a̱u̱f|rufen CZ. cz. nieprzech. irr

I . a̱u̱s|rufen CZ. cz. przech. irr

1. ausrufen (bekannt geben):

II . a̱u̱s|rufen CZ. cz. nieprzech. irr (laut rufen)

ạb|berufen* CZ. cz. przech. irr

abberufen Minister:

Bóg r.m. wezwał go do siebie fig podn.

na̱ch|rufen CZ. cz. przech. irr

Vo̱rrunde <‑, ‑n> RZ. r.ż. SPORT

Vo̱rruhestand <‑[e]s, bez l.mn. > RZ. r.m.

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski