polsko » niemiecki

zdołować [zdowovatɕ]

zdołować f. dk. od dołować

Zobacz też dołować

dołować <‑łuje; cz. prz. ‑łuj> [dowovatɕ] CZ. cz. przech.

1. dołować < f. dk. za‑> pot. (umieszczać coś w dole):

2. dołować pot. (o broni palnej):

3. dołować < f. dk. z‑> pot. (przygnębiać):

4. dołować ASTRON → kulminować

izolowany [izolovanɨ] PRZYM.

zdolniacha <D. ‑chy, l.mn. ‑chy> [zdolɲaxa] RZ. r.m. lub r.ż. odm. jak f w lp pot.

Botswana <D. ‑y, bez l.mn. > RZ. r.ż. GEO.

I . zadołować <‑łuje> [zadowovatɕ]

zadołować f. dk. od dołować

II . zadołować <‑łuje> [zadowovatɕ] CZ. cz. przech. f. dk. pot. (umieścić w więzieniu)

Zobacz też dołować

dołować <‑łuje; cz. prz. ‑łuj> [dowovatɕ] CZ. cz. przech.

1. dołować < f. dk. za‑> pot. (umieszczać coś w dole):

2. dołować pot. (o broni palnej):

3. dołować < f. dk. z‑> pot. (przygnębiać):

4. dołować ASTRON → kulminować

zdolny [zdolnɨ] PRZYM.

1. zdolny (uzdolniony):

2. zdolny (gotowy na wszystko):

3. zdolny (mogący coś zrobić):

4. zdolny (możliwy):

polowanie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [polovaɲe] RZ. r.n.

1. polowanie (wyprawa):

Jagd r.ż.

2. polowanie (zorganizowane ściganie i łapanie):

Hetze r.ż.

I . zdobywać <‑wa> [zdobɨvatɕ] CZ. cz. przech.

1. zdobywać (przejąć):

2. zdobywać (zgromadzić):

3. zdobywać (uzyskać długim staraniem):

ergattern pot.

II . zdobywać <‑wa> [zdobɨvatɕ] CZ. cz. zwr.

2. zdobywać (nabyć coś dużym kosztem):

zdobywca (-wczyni) <D. ‑cy, l.mn. ‑cy> [zdobɨftsa] RZ. r.m. (r.ż.) odm. jak f w lp

1. zdobywca (ten, kto zdobył siłą: łupów, miasta):

zdobywca (-wczyni)
Eroberer(in) r.m. (r.ż.)

2. zdobywca (ten, kto wygrał):

Preisgewinner(in) r.m. (r.ż.)
Preisträger(in) r.m. (r.ż.)

3. zdobywca SPORT:

zaawansowana [zaavaw̃sovana] RZ. r.ż.

zaawansowana → zaawansowany

Zobacz też zaawansowany , zaawansowany

zaawansowany2 (-na) <D. ‑nego, l.mn. ‑ni> [zaavaw̃sovanɨ] RZ. r.m. (r.ż.) odm. jak przym.

zaawansowany1 [zaavaw̃sovanɨ] PRZYM.

zdominować <‑nuje; cz. prz. ‑nuj> [zdominovatɕ, zdominovatɕ] CZ. cz. przech. (uzyskać przewagę)

kołowanina <D. ‑ny, bez l.mn. > [kowovaɲina] RZ. r.ż. pot.

kołowanina → kołomyja

Zobacz też kołomyja

kołomyja <D. ‑yi, l.mn. ‑je> [kowomɨja] RZ. r.ż., kołomyjka [kowomɨjka] RZ. r.ż. <D. ‑ki, l.mn. ‑ki> pot. (zamieszanie, komplikacje)

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski