Tłumaczenia dla hasła „znayomich“ w polsko » niemiecki słowniku

znakomicie [znakomitɕe] PRZYSŁ. podn.

znakomicie

ausgezeichnet

znakomicie

blendend

znakomicie mówić po francusku

ausgezeichnet [o. hervorragend] Französisch sprechen

znakomity [znakomitɨ] PRZYM. podn.

1. znakomity (wybitny):

znakomity reżyser, książka

hervorragend

znakomity reżyser, książka

großartig

2. znakomity (doskonały):

znakomity wino, kolacja

ausgezeichnet

znakomity wino, kolacja

hervorragend

3. znakomity (znaczny):

znakomity większość

überwältigend

znakomity większość

überwiegend

znamię <D. ‑ienia, l.mn. ‑iona> [znamje] RZ. r.n.

1. znamię (na skórze):

znamię

Muttermal r.n.

2. znamię (cecha charakterystyczna):

znamię

Kennzeichen r.n.

znamię

Merkmal r.n.

3. znamię BOT.:

znamię

Narbe r.ż.

znajoma [znajoma] RZ. r.ż.

znajoma → znajomy

Zobacz też znajomy , znajomy

znajomy² (-ma) <D. ‑mego, l.mn. ‑mi> [znajomɨ] RZ. r.m. (r.ż.) odm. jak przym.

znajomy (-ma)

Bekannte(r) mf

pewna moja znajoma

eine meiner Bekannten

znajomy¹ [znajomɨ] PRZYM.

znajomy

bekannt

znajomy

vertraut

znajomy¹ [znajomɨ] PRZYM.

znajomy

bekannt

znajomy

vertraut

znajomek <D. ‑mka, l.mn. ‑mkowie [lub ‑mki]> [znajomek] RZ. r.m. pot.

znajomek

Bekannte r.m.

pójść na piwo ze znajomkiem

mit einem Bekannten ein Bier trinken gehen

znajomość <D. ‑ści, l.mn. ‑ści> [znajomoɕtɕ] RZ. r.ż.

1. znajomość (stosunki):

znajomość

Bekanntschaft r.ż.

znajomość z kimś

Bekanntschaft mit jdm

mieć znajomości

Beziehungen haben

[załatwić coś] po znajomości

[etw] durch Beziehungen [erledigen]

zawierać z kimś znajomość

mit jdm [eine] Bekanntschaft schließen

zawierać z kimś znajomość

jds Bekanntschaft machen

zawierać z kimś znajomość

jdn kennen lernen

2. znajomość bez l.mn. (wiedza):

znajomość

Kenntnisse r.ż. l.mn.

znajomość

Wissen r.n.

znajomość matematyki/geografii

Kenntnisse in Mathematik/Erdkunde

ustawowo zakładana/domniemana znajomość PR.

gesetzlich unterstellte/vermutete Kenntnis

znarowić [znarovitɕ]

znarowić f. dk. od narowić

Zobacz też narowić

I . narowić <narowi; cz. prz. narów; f. dk. z‑> [narovitɕ] CZ. cz. nieprzech.

narowić

bocken

II . narowić <narowi; cz. prz. narów; f. dk. z‑> [narovitɕ] CZ. cz. zwr.

narowić

störrisch [o. bockig] werden

klacz się znarowiła

die Stute r.ż. wurde störrisch

znakomitość <D. ‑ści, l.mn. ‑ści> [znakomitoɕtɕ] RZ. r.ż. podn.

1. znakomitość (osoba):

znakomitość

Berühmtheit r.ż.

znakomitość

Kapazität r.ż.

wystawę odwiedziło mnóstwo znakomitości

zahlreiche Berühmtheiten r.ż. l.mn. besuchten die Austellung

2. znakomitość bez l.mn. (cecha):

znakomitość

Vorzüglichkeit r.ż.