niderlandzko » niemiecki

dik·doe·ner <dikdoener|s> [dɪɡdunər] RZ. r.m.

dik·te <dikte|n, dikte|s> [dɪktə] RZ. r.ż.

1. dikte (het dik-zijn):

Dicke r.ż.

3. dikte (dichtheid):

Dicke r.ż.
Stärke r.ż.
Dichtheit r.ż.

dik·kerd <dikkerd|s> [dɪkərt] RZ. r.m. en r.ż.

Dicke(r) r.ż. (r.m.)
Dickerchen r.n.

dik·werf PRZYSŁ.

dikwerf → dikwijls

Zobacz też dikwijls

dik·wijls [dɪkwəls, dɪkwɛils] PRZYSŁ.

1. dikwijls (vele malen):

oft

ge·dier·te <gedierte|n, gedierte|s> [ɣədirtə] RZ. r.n.

1. gedierte (de dieren):

Getier r.n.
Tiere l.mn.

2. gedierte (één dier):

Tier r.n.

Interfejs: Deutsch | English | Español | Italiano | Polski