Tłumaczenia dla hasła „dźwięczność“ w francusko » polski słowniku

sonorité

dźwięczność r.ż.

Przykłady jednojęzyczne (niezredagowane i niesprawdzone przez PONS)

polski

Wprowadzenie znaków i służyło rozróżnieniu spółgłosek zwartych pod względem dźwięczności, ale nie było konsekwentne.

pl.wikipedia.org

Zwykle przyjmują dźwięczność sąsiadujących głosek, w przypadku pozycji między samogłoskami wymowa jest różna w zależności od wyrazu i regionu geograficznego.

pl.wikipedia.org

W pozycji nagłosowej spółgłoska ta pojawia się rzadko, ze względu na trudność w utrzymaniu dźwięczności w niewielkiej przestrzeni między głośnią a miejscem jej artykulacji.

pl.wikipedia.org

W pewnych przypadkach dopełnienie bliższe i dalsze odróżniane są poprzez opozycję dźwięczność/bezdźwięczność.

pl.wikipedia.org

Dźwięczność (fonacja) – jedna z cech artykulacji głosek związana z pracą więzadeł głosowych.

pl.wikipedia.org

Głoska jest dźwięczna, ale częściowo traci swoją dźwięczność na końcu sylaby.

pl.wikipedia.org

Pewne grupy obcokrajowców, m.in. rodzimi użytkownicy języka polskiego, często popełniają jednak błąd odwrotny – całkowite ubezdźwięcznienie spółgłosek, które, przynajmniej częściowo, zachowują swoją dźwięczność.

pl.wikipedia.org

Powszechna była dźwięczność s po n, np. konzul, senzacja; znacznie mniej regularnie pojawiała się dźwięczność s po r, np. uniwerzytet.

pl.wikipedia.org

Na przykład, w języku polskim cechą kontrastywną fonemów jest ich dźwięczność - słowo bas kontrastuje ze słowem pas.

pl.wikipedia.org

Jest to malarstwo poezji, dźwięczność koloru, splotu form widzianych w błysku oka.

pl.wikipedia.org