polsko » niemiecki

legitymista <D. ‑ty, l.mn. ‑iści> [legitɨmista] RZ. r.m. odm. jak f w lp

legitymista POLIT., HIST.
Legitimist(in) r.m. (r.ż.)

legitymizm <D. ‑u, loc ‑zmie, bez l.mn. > [legitɨmism] RZ. r.m. POLIT.

legitymacja <D. ‑ji, l.mn. ‑je> [legitɨmatsja] RZ. r.ż.

1. legitymacja (dokument tożsamości):

Ausweis r.m.

I . legitymować <‑muje; f. dk. wy‑> [legitɨmovatɕ] CZ. cz. przech.

1. legitymować (sprawdzać tożsamość):

2. legitymować tylko ndk. (uzasadniać):

II . legitymować <‑muje; f. dk. wy‑> [legitɨmovatɕ] CZ. cz. zwr.

1. legitymować (udowadniać swoją tożsamość):

2. legitymować tylko ndk. (uzasadniać swoje prawa):

legionista <D. ‑ty, l.mn. ‑iści> [legjoɲista] RZ. r.m. odm. jak f w lp

legionista HIST., WOJSK.
Legionär r.m.

legitymizować <‑zuje; cz. prz. ‑zuj> [legitɨmizovatɕ] CZ. cz. przech. PR.

legitymizacja <D. ‑ji, l.mn. ‑je> [legitɨmizatsja] RZ. r.ż.

legitymistyczny [legitɨmistɨtʃnɨ] PRZYM. POLIT.

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski