niderlandzko » niemiecki

schu·wen <schuwde, h. geschuwd> [sxywə(n)] CZ. cz. przech.

schut <schut|ten> [sxʏt] RZ. r.n.

1. schut (stuw):

Schütz r.n.

2. schut (wand):

Wandschirm r.m.

schub <schubben> [sxʏp] RZ. r.ż.

Schuppe r.ż.

schuif <schuiven> [sxœyf] RZ. r.ż.

2. schuif (in België: lade):

Schublade r.ż.

3. schuif (spel):

Zug r.m.

schuim [sxœym] RZ. r.n. geen l.mn.

2. schuim (uitvaagsel):

Abschaum r.m.
Auswurf r.m.

3. schuim (gebak):

Baiser r.n.
Meringe r.ż.

schuit <schuit|en> [sxœyt] RZ. r.ż.

schulp [sxʏlp] RZ. r.ż. geen l.mn.

2. schulp (versiersel: naaiwerk):

Bogenkante r.ż.

schurk <schurk|en> [sxʏrk] RZ. r.m.

1. schurk (boef):

Schurke r.m.
Schuft r.m.
Halunke r.m.

2. schurk żart.:

Halunke r.m.
Spitzbube r.m.

schuur <schuren> [sxyr] RZ. r.ż.

sche·le <schele|n> [sxelə] RZ. r.m.

sche·de <schede|n, schede|s> [sxedə] RZ. r.ż.

1. schede (huls voor een lemmet):

Scheide r.ż.

2. schede (vagina):

Scheide r.ż.

3. schede plantk. (omkleding):

Scheide r.ż.

Interfejs: Deutsch | English | Español | Italiano | Polski