Tłumaczenia dla hasła „kloszem“ w niemiecko » polski słowniku

klọtzen CZ. cz. nieprzech. pot.

1. klotzen (arbeiten):

klotzen

zasuwać pot.

klotzen

pracować pełną parą pot.

2. klotzen (angeben):

klotzen

iść [f. dk. pójść] na całość

klotzen, nicht kleckern

robić [f. dk. z‑] coś z rozmachem

Klo̱ster <‑s, Klöster> [ˈkloːstɐ, pl: ˈkløːstɐ] RZ. r.n.

Kloster

klasztor r.m.

ins Kloster gehen

iść [f. dk. pójść] do klasztoru

klọmm CZ. cz. nieprzech.

klomm cz. prz. von klimmen

Zobacz też klimmen

klịmmen <klimmt, klomm [o. klimmte], geklommen [o. geklimmt]> [ˈklɪmən] CZ. cz. nieprzech. +sein podn. (klettern)

auf den Gipfel klimmen

wspinać [f. dk. wspiąć] się na szczyt

klo̱nen [kloːnən] CZ. cz. przech. BIOL.

klonen

klonować [f. dk. s‑]

das Klonen

klonowanie r.n.

I . klọpfen [ˈklɔpfən] CZ. cz. nieprzech.

1. klopfen (leicht schlagen):

[an die Tür] klopfen

pukać [f. dk. za‑] [do drzwi]

ans Fenster/an [o. gegen] die Wand klopfen

stukać [f. dk. za‑] w okno/ścianę

mit dem Spazierstock klopfen

zastukać laską

das Klopfen

stukanie r.n.

2. klopfen (schlagen):

jdm auf die Schulter klopfen

klepać [f. dk. po‑] kogoś po ramieniu

3. klopfen:

klopfen (pulsieren) (Herz)

bić

klopfen (pulsieren) (Herz)

pukać

mit klopfendem Herzen

z walącym sercem

4. klopfen:

klopfen (hämmern) (Specht)

stukać [f. dk. za‑]

II . klọpfen [ˈklɔpfən] CZ. cz. przech.

1. klopfen (entfernen):

sich C. den Schnee vom Mantel/von den Schuhen klopfen

strzepywać [f. dk. strzepać] sobie śnieg z płaszcza/butów

2. klopfen (hämmern):

einen Nagel in die Wand klopfen

wbijać [f. dk. wbić] gwóźdź w ścianę

3. klopfen (ausklopfen):

klopfen Teppich

trzepać [f. dk. wy‑]

4. klopfen (mürbe machen):

klopfen Schnitzel, Roulade, Fleisch

rozbijać [f. dk. rozbić]

5. klopfen (zerkleinen):

klopfen Steine

rozłupywać [f. dk. rozłupać]

6. klopfen (ausdrücken):

den Takt klopfen

wybijać [f. dk. wybić] takt

Sprüche klopfen pot.

rzucać frazesami

III . klọpfen [ˈklɔpfən] CZ. bezosob.

es klopft [an der Tür]

słychać pukanie [do drzwi]

es klopft [an der Tür]

ktoś puka

I . klọppen [ˈklɔpən] CZ. cz. przech. połnocnoniem. (klopfen)

kloppen Steine

rozbijać [f. dk. rozbić]

kloppen Teppich

trzepać [f. dk. wy‑]

II . klọppen [ˈklɔpən] CZ. cz. zwr. pot. (sich prügeln)

sich [mit jdm] kloppen

tłuc się [z kimś] pot.

die Kinder haben sich gekloppt

dzieci ntpl pobiły się

I . klọtzig PRZYM.

1. klotzig pej. (kantig):

klotzig Gebäude, Möbelstück

kanciasty

ein klotziges Hochhaus

kanciasty wieżowiec r.m.

2. klotzig pot. (aufwändig):

klotzig Aktion

zakrojony na dużą skalę

II . klọtzig PRZYSŁ. pot. (sehr viel)

er verdient klotzig

on zarabia kupę forsy pot.

klotzig reich sein

mieć forsy jak lodu pot.

klotzig [viel Geld] kosten

kosztować kupę pieniędzy pot.