polsko » niemiecki

skurcz <D. ‑u, D. l.mn. ‑y [lub ‑ów]> [skurtʃ] RZ. r.m.

skulić [skulitɕ]

skulić f. dk. od skulać , kulić

Zobacz też skulać , skulać , kulić

skulać2 <‑la> CZ. cz. przech. f. dk. (stoczyć coś z pochyłości)

I . skulać1 <‑la; f. dk. ‑lić> [skulatɕ] CZ. cz. przech. zwykle f. dk.

II . skulać1 <‑la; f. dk. ‑lić> [skulatɕ] CZ. cz. zwr. zwykle f. dk. (podkurczyć się)

I . kulić <‑li; f. dk. s‑> [kulitɕ] CZ. cz. przech.

kulić ramiona, głowę:

II . kulić <‑li; f. dk. s‑> [kulitɕ] CZ. cz. zwr.

I . skupić [skupitɕ]

skupić f. dk. od skupiać

II . skupić [skupitɕ]

skupić f. dk. od skupować

Zobacz też skupować , skupiać

skupować <‑puje; f. dk. skupić> [skupovatɕ] CZ. cz. przech. HAND.

I . skupiać <‑ia f. dk. skupić> [skupjatɕ] CZ. cz. przech.

1. skupiać (gromadzić):

3. skupiać (ogniskować):

Sammellinse r.ż.

II . skupiać <‑ia f. dk. skupić> [skupjatɕ] CZ. cz. zwr.

I . skusić <‑si> [skuɕitɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

II . skusić <‑si> [skuɕitɕ] CZ. cz. zwr. f. dk.

kuria <D. ‑ii, l.mn. ‑ie> [kurja] RZ. r.ż.

kuria PR., REL.
Kurie r.ż.

I . skudlić <‑li> [skudlitɕ] f. dk., skudłacić [skudwatɕitɕ] <‑ci> CZ. cz. przech. f. dk. pot. (potargać)

II . skudlić <‑li> [skudlitɕ] f. dk., skudłacić [skudwatɕitɕ] <‑ci> CZ. cz. zwr. f. dk. pot. (potargać się)

I . skupiać <‑ia f. dk. skupić> [skupjatɕ] CZ. cz. przech.

1. skupiać (gromadzić):

3. skupiać (ogniskować):

Sammellinse r.ż.

II . skupiać <‑ia f. dk. skupić> [skupjatɕ] CZ. cz. zwr.

skiofil <D. ‑a, l.mn. ‑e> [skjofil] RZ. r.m. BIOL.

I . skubać <‑bie; cz. prz. ‑ub> [skubatɕ] CZ. cz. przech.

1. skubać < f. dk. skubnąć> (szarpać):

2. skubać < f. dk. skubnąć> (rwać i jeść):

3. skubać < f. dk. skubnąć> (jeść niewiele):

4. skubać (wyrywać):

5. skubać (odzierać z piór):

II . skubać <‑bie; cz. prz. ‑ub f. dk. skubnąć> [skubatɕ] CZ. cz. zwr. (szarpać się)

skucha <D. ‑chy, loc skusze, l.mn. ‑chy> [skuxa] RZ. r.ż. pot. (pomyłka w zabawach dziecięcych)

I . skulać1 <‑la; f. dk. ‑lić> [skulatɕ] CZ. cz. przech. zwykle f. dk.

II . skulać1 <‑la; f. dk. ‑lić> [skulatɕ] CZ. cz. zwr. zwykle f. dk. (podkurczyć się)

skunks [skuŋks] RZ. r.m. ZOOL.

II . skutek [skutek] PRZYSŁ.

skuter [skuter] RZ. r.m. MOT.

skuwać <‑wa; f. dk. skuć> [skuvatɕ] CZ. cz. przech.

1. skuwać (uniemożliwiać ucieczkę):

2. skuwać pot. (zbić kogoś):

skuwka <D. ‑ki, l.mn. ‑ki> [skufka] RZ. r.ż. (blaszka łącząca jakieś części)

skurczyć [skurtʃɨtɕ]

skurczyć f. dk. od kurczyć

Zobacz też kurczyć

I . kurczyć <‑czy; f. dk. s‑> [kurtʃɨtɕ] CZ. cz. przech.

II . kurczyć <‑czy; f. dk. s‑> [kurtʃɨtɕ] CZ. cz. zwr.

1. kurczyć (metal, mięsień):

2. kurczyć (zapasy):

3. kurczyć (tkanina):

kurier1(ka) <D. ‑a, l.mn. ‑erzy> [kurjer] RZ. r.m.(r.ż.)

Kurier(in) r.m. (r.ż.)

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski