niderlandzko » niemiecki

il·le·gi·tiem [ɪleɣitim] PRZYM.

le·gi·tiem <legitieme, legitiemer, legitiemst> [leɣitim] PRZYM.

1. legitiem (wettelijk):

2. legitiem (gegrond):

il·le·ga·li·teit <illegaliteit|en> [ileɣalitɛit] RZ. r.ż.

le·gi·ti·me·ren1 <legitimeerde, h. gelegitimeerd> [leɣitimerə(n)] CZ. cz. przech. (wettigen)

le·gi·ti·ma·tie <legitimatie|s> [leɣitima(t)si] RZ. r.ż.

1. legitimatie (identiteitsbewijs):

Ausweis r.m.

2. legitimatie (wettiging van een kind):

Legitimation r.ż.

il·le·gaal <illegale, illegaler, illegaalst> [ileɣal] PRZYM.

full·time [fultɑjm] PRZYM.

re·gi·me <regime|s> [reʒim] RZ. r.n.

1. regime (bewind):

Regime r.n.

2. regime (voorschriften):

Ordnung r.ż.

cen·ti·me <centime|s> [sɛntim] RZ. r.m.

col·le·gi·a·li·teit [kɔleɣ(i)jalitɛit] RZ. r.ż. geen l.mn.


Interfejs: Deutsch | English | Español | Italiano | Polski