Tłumaczenia dla hasła „nabyciem“ w polsko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » polski)

nabycie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [nabɨtɕe] RZ. r.n.

1. nabycie st. urz. (kupno: gruntu, obrazu):

nabycie

Erwerb r.m.

nabycie

Anschaffung r.ż.

nabycie netto

Nettoerwerb r.m.

PR. nabycie w dobrej wierze

gutgläubiger Erwerb

2. nabycie podn.:

nabycie (uzyskanie: śmiałości, wprawy)

Bekommen r.n.

nabycie (ogłady)

Erhalten r.n.

nabycie (ogłady)

Annehmen r.n.

nabycie (spadku)

Anfall r.m.

PR. nabycie prawa

Rechtserwerb r.m.

nabytek <D. ‑tku, l.mn. ‑tki> [nabɨtek] RZ. r.m.

1. nabytek (zakup):

nabytek

Anschaffung r.ż.

nabytek

Erwerbung r.ż.

nabytek

Errungenschaft r.ż. pot.

to mój najnowszy nabytek

das ist meine neueste Errungenschaft pot.

2. nabytek (zdobycz):

nabytek

Errungenschaft r.ż.

nabiec [nabjets] f. dk.

nabiec → nabiegnąć

Zobacz też nabiegnąć

nabiegnąć [nabjegnoɲtɕ]

nabiegnąć f. dk. od nabiegać

nieobycie <D. ‑ia, bez l.mn. > [ɲeobɨtɕe] RZ. r.n.

1. nieobycie (nieokrzesanie):

nieobycie

ungehobeltes Auftreten r.n.

nieobycie

Hemdsärmeligkeit r.ż. pot.

2. nieobycie (brak umiejętności):

nieobycie

fehlende [o. mangelnde] Vertrautheit r.ż.

nieobycie z internetem

Unsicherheit r.ż. im Umgang mit dem Internet

nabywczy [nabɨftʃɨ] PRZYM. EKON

siła nabywcza

Kaufkraft r.ż.

siła nabywcza

Nachfrage r.ż.

nabywczyni [nabɨftʃɨɲi] RZ. r.ż.

nabywczyni → nabywca

Zobacz też nabywca

nabywca (-wczyni) <D. ‑cy, l.mn. ‑cy> [nabɨftsa] RZ. r.m. (r.ż.) st. urz.

nabywca czegoś

Käufer(in) r.m.(r.ż.) einer S. D.

nabywca czegoś

Erwerber(in) r.m.(r.ż.) einer S. D.

działki szybko znalazły nabywców

die Grundstücke ntpl haben schnell Erwerber gefunden

nabywca Internetu

Interneteinkäufer r.m.

prywatny nabywca

Privatkäufer r.m.

I . nabyć <‑będzie; cz. prz. nabądź> [nabɨtɕ]

nabyć f. dk. od nabywać

II . nabyć <‑będzie; cz. prz. nabądź> [nabɨtɕ] CZ. cz. zwr. f. dk. pot. (długo gdzieś lub z kimś być)

nabyć

lange [zusammen]bleiben

nabyli się razem, wspólnie spędzając wakacje

sie hatten viel von einander, da sie zusammen die Ferien verbrachten

po miesiącu nabyłam się nad morzem

nach einem Monat hatte ich das Meer zu Genüge genossen

Zobacz też nabywać

nabywać <‑wa; f. dk. nabyć> [nabɨvatɕ] CZ. cz. przech.

1. nabywać st. urz. (kupować):

nabywać dom, obraz

erwerben

nabywać dom, obraz

erstehen

nabywać dom, obraz

kaufen

2. nabywać podn. (zdobywać):

nabywać czegoś (ogłady, wprawy)

etw erwerben

nabywać czegoś (ogłady, wprawy)

sich C. etw aneignen

nabywać czegoś (doświadczenia)

etw sammeln

cechy nabyte

erworbene Eigenschaften r.ż. l.mn.

nabywać <‑wa; f. dk. nabyć> [nabɨvatɕ] CZ. cz. przech.

1. nabywać st. urz. (kupować):

nabywać dom, obraz

erwerben

nabywać dom, obraz

erstehen

nabywać dom, obraz

kaufen

2. nabywać podn. (zdobywać):

nabywać czegoś (ogłady, wprawy)

etw erwerben

nabywać czegoś (ogłady, wprawy)

sich C. etw aneignen

nabywać czegoś (doświadczenia)

etw sammeln

cechy nabyte

erworbene Eigenschaften r.ż. l.mn.

nabywca (-wczyni) <D. ‑cy, l.mn. ‑cy> [nabɨftsa] RZ. r.m. (r.ż.) st. urz.

nabywca czegoś

Käufer(in) r.m.(r.ż.) einer S. D.

nabywca czegoś

Erwerber(in) r.m.(r.ż.) einer S. D.

działki szybko znalazły nabywców

die Grundstücke ntpl haben schnell Erwerber gefunden

nabywca Internetu

Interneteinkäufer r.m.

prywatny nabywca

Privatkäufer r.m.

nabiał <D. ‑u, bez l.mn. > [nabjaw] RZ. r.m.

sklep z nabiałem

ein Geschäft mit Milchprodukten und Eiern

I . nabić <‑ije> [nabitɕ]

nabić f. dk. od nabijać

II . nabić <‑ije> [nabitɕ] CZ. cz. przech. f. dk.

nabić kogoś w butelkę pot.

jdn auf den Arm nehmen pot.

nabić kogoś w butelkę pot.

jdn zum Besten halten [o. haben] pot.

nabić sobie guza

sich C. eine Beule holen

Zobacz też nabijać

I . nabijać <‑ja; f. dk. nabić> [nabijatɕ] CZ. cz. przech.

1. nabijać (ładować):

nabijać broń

laden

nabijać butlę

füllen

nabijać fajkę

stopfen

2. nabijać (nasadzać):

nabijać coś na coś

etw mit etw beschlagen B.

II . nabijać <‑ja; f. dk. nabić> [nabijatɕ] CZ. cz. zwr. pot.

nabijać się z kogoś

jdn foppen pot.

nabijać się z kogoś

jdn zum Narren halten

nabity [nabitɨ] PRZYM.

nabity broń

geladen

nabity fajka

gestopft

nabity ciało

stramm

nabity ciało

straff

nabity ciało

prall

nabity sala

[brechend] voll

nabity sala

knackevoll pot.

I . nabawiać <‑ia; cz. prz. ‑aj> [nabavjatɕ], nabawić [nabavitɕ] f. dk. CZ. cz. przech. zwykle f. dk. podn. (doprowadzić do czegoś)

nabawiać

zu etw führen

to zdjęcie nabawiło ją kompleksów

durch dieses Foto bekam sie Komplexe [o. löste ihre Komplexe aus]

picie kawy nabawiło go wrzodów

vom Kaffeetrinken bekam er Magengeschwüre

II . nabawiać <‑ia; cz. prz. ‑aj> [nabavjatɕ], nabawić [nabavitɕ] f. dk. CZ. cz. zwr. zwykle f. dk. podn. (ściągnąć na siebie)

nabawiać

sich C. holen [o. einfangen] pot.

nabawić się kataru

sich einen Schnupfen holen

nabroić <‑oi; cz. prz. ‑rój> [nabroitɕ] CZ. cz. nieprzech. f. dk.

nabroić

anstellen pot.

nabroić

ausfressen pot.

bardzo nabroił i teraz ma karę

er hat etw ausgefressen und wird jetzt bestraft

on to potrafi nabroić!

er ist ein richtiger Schlingel!

on to potrafi nabroić!

er hat es faustdick hinter den Ohren!