niderlandzko » niemiecki

le·ni·gen <lenigde, h. gelenigd> [lenəɣə(n)] CZ. cz. przech.

me·nig·te <menigte|n, menigte|s> [menəxtə] RZ. r.ż.

bei·ge [bɛːʒə] PRZYM.

be·nig [benəx] PRZYM.

1. benig ((als) van been):

benig form.

2. benig (met uitkomende beenderen):

3. benig (vol been):

le·nig <lenige, leniger, lenigst> [lenəx] PRZYM.

me·nig [menəx] ZAIM. nieokr. zaim.

je·ne·ver <jenever|s> [jənevər] RZ. r.m.

ge·tui·ge2 <getuige|n> [ɣətœyɣə] RZ. r.n.

hei·li·ge <heilige|n> [hɛiləɣə] RZ. r.m. en r.ż.

Heilige(r) r.ż. (r.m.)

jen·nen <jende, h. gejend> [jɛnə(n)] CZ. cz. przech.

jen·ge·len <jengelde, h. gejengeld> [jɛŋələ(n)] CZ. cz. nieprzech.

2. jengelen (eentonig klinken):

jee [je] WK

jeet·je WK

jeetje → jee

Zobacz też jee

jee [je] WK


Interfejs: Deutsch | English | Español | Italiano | Polski