Tłumaczenia dla hasła „ontvoogding“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » niderlandzki)

ont·voe·ring <ontvoering|en> [ɔntfurɪŋ] RZ. r.ż.

ontvoering

Entführung r.ż.

ontvoering

Kidnapping r.n.

ontvoering (van kinderen)

Kindesentführung r.ż.

ont·hou·ding <onthouding|en> [ɔnthɑudɪŋ] RZ. r.ż.

1. onthouding (het niet-deelnemen):

onthouding

Verzicht r.m.

2. onthouding (blanco stem):

onthouding

Enthaltung r.ż.

onthouding

Stimmenthaltung r.ż.

3. onthouding (spijs, drank, geslachtsverkeer):

onthouding

Enthaltsamkeit r.ż.

onthouding

Abstinenz r.ż.

in seksuele onthouding leven

sexuell enthaltsam sein

ont·le·ding <ontleding|en> [ɔntledɪŋ] RZ. r.ż.

1. ontleding:

ontleding (het scheiden in delen)

Zergliederung r.ż.

ontleding (dier, lijk)

Zerlegung r.ż.

2. ontleding (analyse):

ontleding

Analyse r.ż.

ontleding taalk.

Zerlegung r.ż.

taalkundige/redekundige ontleding

Bestimmung der Wortarten/der Satzglieder

ont·bin·ding <ontbinding|en> [ɔndbɪndɪŋ] RZ. r.ż.

1. ontbinding:

ontbinding (opheffing: huwelijk, parlement, vennootschap e.d.)

Auflösung r.ż.

ontbinding (opheffing: contract)

Lösung r.ż.

de ontbinding van de Tweede Kamer

die Auflösung der Zweiten Kammer

2. ontbinding:

ontbinding wisk., nat.

Zerlegung r.ż.

3. ontbinding:

ontbinding ook przen. (bederf)

Auflösung r.ż.

ontbinding (verrotting)

Verwesung r.ż.

ontbinding scheik.

Zersetzung r.ż.

ontbinding przen.

Zerfall r.m.

in staat van ontbinding

in Verwesung übergegangen

in staat van ontbinding

in Auflösung begriffen

ont·vou·wen <ontvouwde, h. ontvouwd/ontvouwen> [ɔntfɑuwə(n)] CZ. cz. przech.

1. ontvouwen (uiteenzetten):

ontvouwen

darlegen

ontvouwen

entfalten form.

iem zijn plannen ontvouwen

jdm seine Pläne darlegen

iem zijn plannen ontvouwen

vor jdm seine Pläne entfalten

2. ontvouwen (openvouwen):

ontvouwen

auseinanderfalten

ontvouwen

auffalten

ontvouwen

entfalten form.

ont·voe·ren <ontvoerde, h. ontvoerd> [ɔntfurə(n)] CZ. cz. przech.

ontvoeren

entführen

ontvoeren

kidnappen

ont·voer·der <ontvoerder|s> [ɔntfurdər] RZ. r.m.

ontvoerder

Entführer r.m.

ontvoerder

Kidnapper r.m.

ont·van·gen¹ <ontving, h. ontvangen> [ɔntfɑŋə(n)] CZ. cz. przech.

1. ontvangen (innen, krijgen):

ontvangen

empfangen

ontvangen

erhalten

ontvangen

bekommen

2. ontvangen (bij zich toelaten):

ontvangen

empfangen

iem ontvangen met open armen

jdn mit offenen Armen empfangen

3. ontvangen (onthalen):

ontvangen

aufnehmen

ontvangen

empfangen

ontvangen

bewirten

zijn boek werd gunstig ontvangen przen.

sein Buch wurde günstig aufgenommen

4. ontvangen (bevrucht worden):

ontvangen

empfangen

be·voog·den <bevoogdde, h. bevoogd> [bəvoɣdə(n)] CZ. cz. przech.

bevoogden

bevormunden