polsko » niemiecki

mienie <D. ‑ia, bez l.mn. > [mjeɲe] RZ. r.n. podn.

I . mienić <mieni; cz. prz. mień> [mjeɲitɕ] CZ. cz. przech. (nazywać kogoś lub coś)

II . mienić <mieni; cz. prz. mień> [mjeɲitɕ] CZ. cz. zwr.

1. mienić przest (uważać się za):

2. mienić (błyszczeć się):

3. mienić (przybierać różne barwy):

mielec <D. ‑lca, l.mn. ‑lce> [mjelets] RZ. r.m.

1. mielec BOT. (trawa pastewna):

2. mielec ZOOL. (żołądek ptaków):

mielone <D. ‑go, bez l.mn. > [mjelone] RZ. r.n. odm. jak przym.

miernie [mjerɲe] PRZYSŁ. podn.

mielina <D. ‑ny, l.mn. ‑ny> [mjelina] RZ. r.ż. BIOL.

I . mielony [mjelonɨ] PRZYM.

II . mielony <D. ‑nego, l.mn. ‑ne> [mjelonɨ] RZ. r.m. odm. jak przym. pot. GASTR.

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski