Tłumaczenia dla hasła „kisujj“ w polsko » niemiecki słowniku

I . kisić <‑si; f. dk. za‑ f. dk. u‑> [kiɕitɕ] CZ. cz. przech.

kisić kapustę, ogórki:

kisić

einlegen

kisić

einsäuern

kisić

fermentieren

II . kisić <‑si; f. dk. za‑> [kiɕitɕ] CZ. cz. zwr.

1. kisić < f. dk. u‑> (ogórki, kapusta):

kisić

sauer werden

2. kisić przen. (zamykać się na otoczenie):

kisić

[allein] versauern przen.

kisić się we własnym sosie

im eigenen Saft schmoren przen.

kisiel <D. ‑u, l.mn. ‑e, D. l.mn. ‑i [lub ‑ów]> [kiɕel] RZ. r.m.

kisiel

[fruchtsaure] Kaltschale r.ż.

kisiel

Fruchtgelee r.n. lub r.m.

kisiel malinowy

Himbeerkaltschale r.ż.

zwroty:

dziesiąta woda po kisielu

um [o. über] sieben Ecken verwandt pot.

kismet [kismet] RZ. r.m. ndm. REL.

kismet (u muzułmanów: fatum)

Kismet r.n.

kisnąć <kiśnie; f. dk. s‑> [kisnoɲtɕ] CZ. cz. nieprzech. (mleko)

kisnąć

sauer werden

kiszka <D. ‑ki, l.mn. ‑ki> [kiʃka] RZ. r.ż.

1. kiszka ANAT.:

kiszka

Darm r.m.

ślepa kiszka

Blinddarm r.m.

kiszki mi marsza grają pot.

mir knurrt der Magen

2. kiszka (wędlina):

kiszka

Blutwurst r.ż.

3. kiszka (osłonka wędlin):

kiszka

Wurstpelle r.ż.

kiszka

Naturdarm r.m.

4. kiszka pot. (dętka rowerowa):

kiszka

[Fahrrad]schlauch r.m.

kij <D. ‑a, l.mn. ‑e, D. l.mn. ‑ów> [kij] RZ. r.m.

kij

Stock r.m.

kij

Stiel r.m.

kij bilardowy

Queue r.m.

kij golfowy

Golfschläger r.m.

zwroty:

każdy kij ma dwa końce przysł.

das ist ein zweischneidiges Schwert r.n.

każdy kij ma dwa końce przysł.

jedes Ding r.n. hat zwei Seiten

nie kijem go, to pałką

das kommt alles auf eins heraus

nie kijem go, to pałką

das ist immer dasselbe

nie w kij dmuchał

das ist kein Pappenstiel r.m. pot.

nie w kij dmuchał

das ist nicht von Pappe pot.

siedzi, jakby kij połknął

er sitzt stocksteif da

wetknąć kij w mrowisko

Verwirrung anrichten

wetknąć kij w mrowisko

für Verwirrung sorgen

nie można kogoś do tego kijem zapędzić

man kann ja jdn nicht mit der Peitsche dazu prügeln

nie można kogoś do tego kijem zapędzić

man kann jdn dazu nicht zwingen

kibuc <D. ‑u [lub ‑a], l.mn. ‑e> [kibuts] RZ. r.m.

kibuc

Kibbuz r.m.