polsko » niemiecki

zaznać [zaznatɕ]

zaznać f. dk. od zaznawać

Zobacz też zaznawać

zaznawać <‑naje; f. dk. zaznać> [zaznavatɕ] CZ. cz. przech.

zaznawać <‑naje; f. dk. zaznać> [zaznavatɕ] CZ. cz. przech.

I . zaznajamiać <‑mia> [zaznajamjatɕ], zaznajomić [zaznajomitɕ] f. dk. CZ. cz. przech.

II . zaznajamiać <‑mia> [zaznajamjatɕ], zaznajomić [zaznajomitɕ] f. dk. CZ. cz. zwr.

zaoczna [zaotʃna] RZ. r.ż.

zaoczna → zaoczny

Zobacz też zaoczny , zaoczny

zaoczny2 (-na) <D. ‑nego, l.mn. ‑ni> [zaotʃnɨ] RZ. r.m. (r.ż.) odm. jak przym. zwykle l.mn. pot.

zaoczny1 [zaotʃnɨ] PRZYM.

1. zaoczny (pod nieobecność):

2. zaoczny UNIW.:

Fern-

I . zaznaczać <‑cza> [zaznatʃatɕ], zaznaczyć [zaznatʃɨtɕ] f. dk. CZ. cz. przech.

1. zaznaczać (oznaczać czymś):

3. zaznaczać (podkreślać):

betonen, dass ...

II . zaznaczać <‑cza> [zaznatʃatɕ], zaznaczyć [zaznatʃɨtɕ] f. dk. CZ. cz. zwr.

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski