Tłumaczenia dla hasła „zwerbował“ w polsko » niemiecki słowniku

zwerbować [zverbovatɕ]

zwerbować f. dk. od werbować

Zobacz też werbować

werbować <‑buje; f. dk. z‑> [verbovatɕ] CZ. cz. przech.

1. werbować podn. (namówić kogoś do czegoś):

werbować

[an]werben

werbować ochotników

Freiwillige werben

2. werbować przest (zaciągać do wojska):

werbować

anwerben

werbować

rekrutieren

werbować <‑buje; f. dk. z‑> [verbovatɕ] CZ. cz. przech.

1. werbować podn. (namówić kogoś do czegoś):

werbować

[an]werben

werbować ochotników

Freiwillige werben

2. werbować przest (zaciągać do wojska):

werbować

anwerben

werbować

rekrutieren

zwerbalizować [zverbalizovatɕ]

zwerbalizować f. dk. od werbalizować

Zobacz też werbalizować

werbalizować <‑zuje; cz. prz. ‑zuj; f. dk. z‑> [verbalizovatɕ] CZ. cz. przech. podn.

werbalizować

verbalisieren podn.

werbalizować

in Worte fassen

zwerbalizować swoje myśli

seine Gedanken in Worte fassen

zafarbować [zafarbovatɕ]

zafarbować f. dk. od farbować

Zobacz też farbować

I . farbować <‑buje f. dk. u‑ [lub po‑] [lub za‑]> [farbovatɕ] CZ. cz. przech. (barwić)

farbować odzież, włosy

färben

farbowany lis

Betrüger r.m.

farbowany lis

Blender r.m.

II . farbować <‑buje> [farbovatɕ] CZ. cz. nieprzech. (puszczać kolor)

farbować

abfärben

III . farbować <‑buje f. dk. u‑ [lub po‑] [lub za‑]> [farbovatɕ] CZ. cz. zwr.

farbować (barwić się)

sich B. färben

farbować (barwić włosy)

sich C. die Haare färben

pofarbowała się na rudo

sie hat sich die Haare rot gefärbt

zwekslować [zvekslovatɕ]

zwekslować f. dk. od wekslować

Zobacz też wekslować

wekslować <‑luje; cz. prz. ‑luj; f. dk. z‑> [vekslovatɕ] CZ. cz. przech.

1. wekslować KOL.:

wekslować wagon

rangieren

wekslować pociąg

den Zug auf ein anderes Gleis fahren

2. wekslować przen. pot. (zmieniać temat rozmowy):

wekslować

das Thema wechseln

wekslować na inny temat

zu einem anderen Thema übergehen

zweryfikować [zverɨfikovatɕ]

zweryfikować f. dk. od weryfikować

Zobacz też weryfikować

weryfikować <‑kuje; f. dk. z‑> [verɨfikovatɕ] CZ. cz. przech.

1. weryfikować podn. fakty, opinie:

weryfikować

verifizieren podn.

życie weryfikuje radykalne poglądy

das Leben r.n. bringt radikale Ansichten auf den Prüfstein

2. weryfikować st. urz. kwalifikacje:

weryfikować

überprüfen

komisja zajmuje się weryfikowaniem kandydatów na urzędników

die Kommission r.ż. beschäftigt sich B. mit der Überprüfung der Beamtenanwärter