Tłumaczenia dla hasła „enschuldigen“ w niemiecko » polski słowniku

I . entschụldigen* [ɛnt​ˈʃʊldɪgən] CZ. cz. nieprzech. (als Höflichkeitsformel)

entschuldigen Sie, können Sie mir sagen, ...

przepraszam, czy może mi pan/pani powiedzieć,...

Sie müssen [schon] entschuldigen, ...

proszę wybaczyć, że...

entschuldigen Sie bitte!

przepraszam [bardzo]!

II . entschụldigen* [ɛnt​ˈʃʊldɪgən] CZ. cz. przech.

1. entschuldigen (jds Fehler, Versäumnisse begründen):

jdn entschuldigen

usprawiedliwić kogoś

das ist durch nichts zu entschuldigen

tego nie da się niczym usprawiedliwić

(verzeihlich machen) etw entschuldigen (Umstand, Tatsache)

tłumaczyć [f. dk. wy‑] coś

2. entschuldigen SCHULE (als abwesend melden):

jdn [bei jdm] entschuldigen

usprawiedliwić czyjąś nieobecność [przed kimś]

ich möchte das Fehlen meines Sohnes entschuldigen

chciałbym usprawiedliwić nieobecność mojego syna

3. entschuldigen (Verständnis zeigen):

bitte entschuldigen Sie mich einen Moment

proszę mi wybaczyć na moment [lub momencik]

III . entschụldigen* [ɛnt​ˈʃʊldɪgən] CZ. cz. zwr.

1. entschuldigen (sich rechtfertigen):

sich [bei jdm] entschuldigen

tłumaczyć [f. dk. wy‑] się [przed kimś]

ich möchte mich bei Ihnen für meine Verspätung entschuldigen

chciałbym przeprosić pana/panią za moje spóźnienie

2. entschuldigen (um Verzeihung bitten):

meine Frau lässt sich entschuldigen

moja żona r.ż. prosi o wybaczenie

3. entschuldigen SCHULE:

entschuldigen (sich abwesend melden) (Schüler)

usprawiedliwiać [f. dk. usprawiedliwić] się

ạn|schuldigen [ˈanʃʊldɪgən] CZ. cz. przech. podn.

jdn einer Sache D. [o. wegen einer Sache] anschuldigen

oskarżać [f. dk. oskarżyć] kogoś [o coś]

entschụldigend PRZYM.

entschuldigend

przepraszający

entschuldigend

skruszony

beschụldigen* [bə​ˈʃʊldɪgən] CZ. cz. przech. a. PR.

jdn [einer Sache D.] beschuldigen

obwiniać [f. dk. obwinić] kogoś [o coś]

jdn des Diebstahls beschuldigen

obwiniać kogoś o kradzież

man hat ihn beschuldigt Geld gestohlen zu haben

obwiniono go o kradzież pieniędzy

Ụnschuldige(r) <‑n, ‑n; ‑n, ‑n> RZ. mf dekl wie przym.

Unschuldige

niewinny(-a) r.m. (r.ż.)