Tłumaczenia dla hasła „schnäuztuch“ w niemiecko » niderlandzki słowniku

ˈschnau·zen [-͜tsn̩] CZ. cz. nieprzech. pot. (barsch reden)

schnauzen

snauwen

schnauzen

opspelen

ˈSchnau·ze <Schnauze, Schnauzen> [ˈʃn͜au ͜tsə] RZ. r.ż.

1. Schnauze ZOOL.:

Schnauze

snuit

Schnauze

bek

Schnauze

snoet

2. Schnauze pot. pej. (Mund):

Schnauze

(grote) mond [o. bek]

Schnauze

smoel

auf die Schnauze fallen przen.

lelijk zijn neus stoten

ein paar auf die Schnauze kriegen

een klap op zijn smoel krijgen

die Schnauze aufreißen [o. zu voll nehmen ]

opscheppen

die Schnauze aufreißen [o. zu voll nehmen ]

opsnijden

die Schnauze aufreißen [o. zu voll nehmen ]

snoeven

frei (nach) Schnauze pot.

naar (eigen) goeddunken

eine große Schnauze haben

een grote bek hebben

die Schnauze halten

zijn bek [o. smoel] houden

eine lose Schnauze haben

goed van de tongriem gesneden zijn

jdm die Schnauze polieren

iem op zijn smoel slaan

jdm die Schnauze stopfen

iem de mond snoeren

sich C. die Schnauze verbrennen

zijn mond voorbijpraten

die Schnauze voll haben (von etw)

(van iets) schoon genoeg hebben

Schnauze!

bek dicht!

3. Schnauze pot. (Tülle):

Schnauze

tuit

ˈSchnau·zer <Schnauzers, Schnauzer> [ˈʃn͜au ͜tsɐ] RZ. r.m.

1. Schnauzer (Hunderasse):

Schnauzer

schnauzer

2. Schnauzer pot. (Oberlippenbart):

Schnauzer

snor

ˈschnäu·zen [ˈʃn͜ɔy ͜tsn̩] CZ. cz. zwr.

sich schnäuzen

zijn neus snuiten

ˈSchnauz·bart RZ. r.m.

1. Schnauzbart (Bart):

Schnauzbart

snor

2. Schnauzbart pot. (Mann):

Schnauzbart

snor(ren)baard

ˈschnau·fen [ˈʃn͜aufn̩] CZ. cz. nieprzech. poł. niem.

schnaufen (atmen)

snuiven

schnaufen (angestrengt atmen)

hijgen

schnaufen (angestrengt atmen)

briesen

schnaufen (angestrengt atmen)

blazen

ˈschnau·ben¹ <schnaubte, geschnoben> [ˈʃn͜aubn̩] CZ. cz. nieprzech.

1. schnauben (atmen):

schnauben

snuiven

schnauben

briesen

schnauben

hijgen

schnauben

puffen

2. schnauben (von Wind):

schnauben

blazen

schnauben

waaien

ˈschnal·zen [ˈʃnal͜tsn̩] CZ. cz. nieprzech.

schnalzen (mit den Fingern)

knippen

schnalzen (mit der Zunge)

klakken

ˈschnat·tern [ˈʃnatɐn] CZ. cz. nieprzech.

1. schnattern (Ente):

schnattern

snateren

2. schnattern pot. (schwatzen):

schnattern

snateren

schnattern

kwebbelen

schnattern

kwetteren

ˈScheu·er·tuch <Scheuertücher> RZ. r.n.

Scheuertuch

dweil