niemiecko » polski

Kre̱ditor(in) <‑s, ‑en; ‑, ‑nen> [ˈkreːditoːɐ̯] RZ. r.m.(r.ż.)

Kreditor(in) FIN., HAND.
Kreditor(in) FIN., HAND.
wierzyciel(ka) r.m. (r.ż.)

Kredi̱thai <‑[e]s, ‑e> RZ. r.m. pej. pot.

krediti̱e̱ren* [kredi​ˈtiːrən] CZ. cz. przech. FIN.

1. kreditieren (ein Darlehen gewähren):

kredytować [f. dk. s‑]

2. kreditieren (in der Buchführung):

Kredi̱tbank <‑, ‑en> RZ. r.ż. FIN.

Kredi̱tkauf <‑[e]s, ‑käufe> RZ. r.m. HAND.

Kredi̱tantrag <‑[e]s, ‑anträge> RZ. r.m. FIN.

Kredi̱tabbau <‑s, bez l.mn. > RZ. r.m. FIN.

Kredi̱tbasis <‑, ‑basen> RZ. r.ż. FIN.

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski