Tłumaczenia dla hasła „Zakopaner“ w polsko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » polski)

Zakopane <D. ‑go, instr ‑m, bez l.mn. > [zakopane] RZ. r.n. odm. jak przym.

Zakopane

Zakopane r.n.

być na wycieczce w Zakopanem

auf einem Ausflug in Zakopane sein

zakochanie <D. ‑ia, bez l.mn. > [zakoxaɲe] RZ. r.n. podn.

zakochanie

Verliebtheit r.ż.

pierwsze zakochanie

die erste Verliebtheit

zakopcić [zakoptɕitɕ]

zakopcić f. dk. od kopcić

Zobacz też kopcić

I . kopcić <‑ci; cz. prz. kopć> [koptɕitɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. kopcić (dymić):

kopcić

rauchen

kopcić

qualmen

2. kopcić < f. dk. na‑> pej. pot. (palić papierosy):

kopcić

paffen pej. pot.

kopcić

qualmen pej. pot.

II . kopcić <‑ci; cz. prz. kopć> [koptɕitɕ] CZ. cz. zwr. (palić się)

kopcić

qualmen

kopcić

rußen

I . zakopywać <‑puje; f. dk. zakopać> [zakopɨvatɕ] CZ. cz. przech.

zakopywać

vergraben

zakopywać

eingraben

zakopywać topór wojenny

die Streitaxt [o. das Kriegsbeil] begraben przen.

II . zakopywać <‑puje; f. dk. zakopać> [zakopɨvatɕ] CZ. cz. zwr.

zakopywać

sich B. vergraben

zakopywać

sich B. eingraben

zakonnik (-ica) <D. ‑a, l.mn. ‑icy> [zakoɲɲik] RZ. r.m. (r.ż.)

zakonnik (-ica)

Mönch r.m.

zakonnik (-ica)

Ordensbruder r.m.

zakochana [zakoxana] RZ. r.ż.

zakochana → zakochany

Zobacz też zakochany , zakochany

zakochany² (-na) <D. ‑nego, l.mn. ‑ni> [zakoxanɨ] RZ. r.m. (r.ż.) odm. jak przym.

zakochany (-na)

Verliebte(r) mf

zwroty:

zakochany po uszy

bis über beide Ohren verliebt

zakochany po uszy

unsterblich verliebt

zakochany¹ [zakoxanɨ] PRZYM.

zakochany w kimś/czymś

in jdn/etw verliebt [o. verknallt pot. ]

zakochani [zakoxaɲi] RZ.

zakochani l.mn. < D. l.mn. ‑nych> odm. jak przym.:

zakochani

Verliebte(n) l.mn.

zakochany¹ [zakoxanɨ] PRZYM.

zakochany w kimś/czymś

in jdn/etw verliebt [o. verknallt pot. ]

zakołatać [zakowatatɕ]

zakołatać f. dk. od kołatać

Zobacz też kołatać

I . kołatać <‑acze [lub ‑ta]; cz. prz. ‑łacz> [kowatatɕ] CZ. cz. nieprzech.

1. kołatać (stukać):

kołatać czymś o coś

mit etw gegen etw klopfen

kołatać do drzwi

an die Tür klopfen [o. pochen podn. ]

2. kołatać przen.:

kołatać (bić) (serce)

klopfen

kołatać (bić) (serce)

pochen podn.

3. kołatać (usilnie prosić o coś):

kołatać o pożyczkę

[den Chef] wegen einer Gehaltserhöhung bearbeiten pot.

II . kołatać <‑acze [lub ‑ta]; cz. prz. ‑łacz> [kowatatɕ] CZ. cz. zwr.

1. kołatać (trząść się na wybojach):

kołatać

durchgerüttelt werden

życie [lub duch] ledwie się w kimś kołacze

es ist kaum noch Leben r.n. in jdm

2. kołatać przen. (nie opuszczać):

ta myśl ciągle kołatała się mu w głowie

dieser Gedanke r.m. ließ ihn nicht mehr los

po głowie kołatała mu się stara melodyjka

ihm ging eine alte Melodie r.ż. im Kopf herum

3. kołatać (włóczyć się):

kołatać

sich B. herumtreiben