polsko » niemiecki

dogodnie [dogodɲe] PRZYSŁ.

1. dogodnie (wygodnie):

2. dogodnie (korzystnie):

dogodzić [dogodʑitɕ]

dogodzić f. dk. od dogadzać

Zobacz też dogadzać

dogadzać <‑dza; f. dk. dogodzić> [dogadzatɕ] CZ. cz. nieprzech.

dogodny [dogodnɨ] PRZYM. podn.

1. dogodny (wygodny):

dogonić [dogoɲitɕ]

dogonić f. dk. od doganiać

Zobacz też doganiać

doganiać <‑ia; f. dk. dogonić [lub dognać]> [dogaɲatɕ] CZ. cz. przech.

1. doganiać (doścignąć):

i w sto koni nie dogoni przysł.

2. doganiać przen. (dorównać):

udogodnienie <D. ‑ia, l.mn. ‑ia> [udogodɲeɲe] RZ. r.n. podn. (ulepszenie, usprawnienie)

dogodność <D. ‑ści, bez l.mn. > [dogodnoɕtɕ] RZ. r.ż. podn.

1. dogodność (wygoda):

2. dogodność (korzyść):

Vorteil r.m.

udogadniać <‑ia; cz. prz. ‑aj> [udogadɲatɕ], udogodnić [udogodɲitɕ] CZ. cz. nieprzech. f. dk. podn. (ułatwiać)

Chcesz dodać słowo, frazę lub tłumaczenie?

Wyślij nowe hasło.

Interfejs: Deutsch | български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski