W Twojej przeglądarce jest wyłączona obsługa JavaScript. Jeśli obsługa JavaScript zostanie uaktywniona, będziesz miał możliwość korzystania z Trenera słownictwa PONS i innych funkcji.

niderlandzko » niemiecki

Tłumaczenia dla hasła „Eilboten“ w niderlandzko » niemiecki słowniku

(Przełącz na niemiecko » niderlandzki)

Pokaż podsumowanie wszystkich trafnych wyników

be·slo·ten: czasownik
ge·flo·ten: czasownik
ge·slo·ten: przymiotnik i przysłówek
uit·lo·ten: czasownik
ver·lo·ten: czasownik
ont·blo·ten: czasownik
uit·sto·ten: czasownik
ver·dro·ten: czasownik
ver·gro·ten: czasownik
ver·sto·ten: czasownik
ge·scho·ten: czasownik
ge·spro·ten: czasownik
zeil·boot: rzeczownik
aan·po·ten: czasownik
af·sto·ten: czasownik
be·gro·ten: czasownik
ge·sno·ten: czasownik
ge·spo·ten: czasownik
ge·sto·ten: czasownik
in·sto·ten: czasownik

Widzisz podobne wyniki: verloten , uitloten , gesloten , gefloten , besloten , gesproten , geschoten , verstoten , vergroten , verdroten , uitstoten , ontbloten , afgesloten , verpoten , promoten , omstoten , instoten , gestoten , gespoten , gesnoten , begroten , afstoten , aanpoten i zeilboot

be·slo·ten² CZ.

besloten 3. os. l.mn. cz. prz. van besluiten¹, besluiten²

Zobacz też besluiten , besluiten

be·slui·ten² <besloot, h. besloten> [bəslœytə(n)] CZ. cz. przech.

1. besluiten (beëindigen):

2. besluiten (een besluit nemen):

3. besluiten (afleiden):

be·slui·ten¹ <besloot, h. besloten> [bəslœytə(n)] CZ. cz. nieprzech. (kiezen voor)

sich entscheiden für

sich entschließen zu

ge·flo·ten CZ.

gefloten volt. deelw. van fluiten¹, fluiten²

Zobacz też fluiten , fluiten

flui·ten² <floot, h. gefloten> [flœytə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. fluiten (op een fluitje blazen):

de scheidsrechter floot voor buitenspel

der Schiedsrichter pfiff Abseits

hij zat een deuntje te fluiten

er pfiff vor sich B. hin

2. fluiten (fluitinstrument bespelen):

3. fluiten (geluid van een fluit voortbrengen):

de merels fluiten

die Amseln singen

op zijn vingers fluiten

auf den Fingern pfeifen

de kogels floten om mijn oren

die Kugeln pfiffen mir um die Ohren

daar kun je naar fluiten

das kannst du in den Schornstein schreiben

flui·ten¹ <floot, h. gefloten> [flœytə(n)] CZ. cz. przech.

1. fluiten (geluid voortbrengen):

zijn hondje fluiten

(nach) seinem Hund pfeifen

2. fluiten (als scheidsrechter leiden):

ge·slo·ten¹ <gesloten, geslotener, geslotenst> [ɣəslotə(n)] PRZYM.

1. gesloten:

gesloten (niet geopend)

gesloten (op slot)

gesloten (op slot)

zo gesloten als het graf zijn

verschwiegen wie ein Grab sein

een gesloten beroep

ein geschützter Beruf

een gesloten bedrijf

ein Betrieb mit Einstellungsstopp

een gesloten boek

ein Buch mit sieben Siegeln

een gesloten klinker taalk.

ein geschlossener Vokal

2. gesloten (niet openhartig):

zugeknöpft pot.

dat kind is nogal gesloten

das Kind ist ziemlich verschlossen

3. gesloten (niet expressief):

een gesloten gezicht

ein verschlossenes Gesicht

4. gesloten (zonder tussenruimte):

dicht

springen met gesloten voeten

mit geschlossenen Füßen springen

5. gesloten techn. (ononderbroken):

een gesloten circuit

ein geschlossener Stromkreis

uit·lo·ten <lootte uit, h. uitgeloot> [œytlotə(n)] CZ. cz. przech.

1. uitloten (door loten uitsluiten):

durch Losentscheid ausschließen

2. uitloten (door loting trekken):

ver·lo·ten <verlootte, h. verloot> [vərlotə(n)] CZ. cz. przech.

ont·blo·ten <ontblootte, h. ontbloot> [ɔndblotə(n)] CZ. cz. przech.

uit·sto·ten <stootte uit/stiet uit, h. uitgestoten> [œytstotə(n)] CZ. cz. przech.

1. uitstoten:

uitstoten (verstoten)

uitstoten (buitensluiten)

iem uitstoten uit de groep

jdn aus der Gruppe ausschließen

2. uitstoten (hortend uiten: zucht, kreet):

3. uitstoten:

uitstoten (door, met stoten verwijderen)

uitstoten (adem, gas, rook)

een ruit uitstoten

eine Scheibe rausschlagen

ver·dro·ten CZ.

verdroten 3. os. l.mn. cz. prz. van verdrieten

Zobacz też verdrieten

ver·drie·ten <verdroot, h. verdroten> [vərdritə(n)] CZ. cz. przech.

bekümmern, Kummer bereiten C.

ver·gro·ten¹ <vergrootte, h. vergroot> [vərɣrotə(n)] CZ. cz. przech.

1. vergroten:

vergroten (vermeerderen)

vergroten (handel, kennis)

vergroten (kapitaal, krediet, productie, weerstand)

vergroten (druk, inspanning)

zijn omzet vergroten

seinen Umsatz steigern

de vergrotende trap taalk.

2. vergroten:

vergroten (groter maken)

vergroten (oppervlak, volume)

3. vergroten (groter weergeven):

deze microscoop vergroot 300 maal

dieses Mikroskop vergrößert dreihundertfach

ver·sto·ten <verstootte/verstiet, h. verstoten> [vərstotə(n)] CZ. cz. przech.

een kind verstoten

ein Kind verstoßen

ge·scho·ten CZ.

geschoten volt. deelw. van schieten¹, schieten²

Zobacz też schieten , schieten

schie·ten² <schoot, i. geschoten> [sxitə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. schieten (een schot lossen):

met scherp schieten

scharf schießen

een humeur om op te schieten przen.

eine unmögliche Laune

2. schieten (plotseling opkomen):

de tranen schoten haar in de ogen

die Tränen schossen ihr in die Augen

er schiet mij iets te binnen

da fällt mir etw ein

3. schieten:

schieten (uitbotten)

schieten (bomen)

de uien schieten

die Zwiebeln schießen

overal schiet het onkruid uit de grond

das Unkraut schießt überall aus dem Boden

4. schieten (zich snel bewegen):

in zijn kleren schieten

schnell in die Kleider fahren

5. schieten (niet langer tegenhouden) + laten:

laat hem schieten przen. (hem laten gaan)

lass ihn laufen

laat hem schieten (zich niet met hem bemoeien)

lass ihn in Ruhe

iets laten schieten przen.

auf etw B. verzichten

6. schieten (plotseling vallen):

(plötzlich) fallen

het mes schoot hem uit de handen

das Messer flog ihm aus der Hand

schie·ten¹ <schoot, h. geschoten> [sxitə(n)] CZ. cz. przech. (een projectiel werpen)

iem in de arm schieten

jdn [o. jdm] in den Arm schießen

iem wel kunnen schieten przen.

jdn zum Mond schießen können

de bal over het doel schieten

den Ball über das Tor schießen

iem overhoop schieten

jdn über den Haufen schießen

pijlen schieten

Pfeile schießen

de zon schieten

die Höhe der Sonne peilen

ge·spro·ten CZ.

gesproten volt. deelw. van spruiten

Zobacz też spruiten

sprui·ten <sproot, i. gesproten> [sprœytə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. spruiten (voortkomen):

hieruit spruiten allerlei moeilijkheden

hieraus entstehen allerlei Schwierigkeiten

2. spruiten (afstammen):

hij is gesproten uit een aanzienlijk geslacht

er stammt aus einem angesehenen Geschlecht

3. spruiten:

spruiten (uitlopers krijgen)

Sprosse(n) treiben

spruiten (uitlopers krijgen)

spruiten (uitlopers krijgen)

spruiten (aardappels, bonen)

de planten beginnen te spruiten

die Pflanzen fangen an, Sprosse(n) zu treiben

zeil·boot <zeil|boten> [zɛilbot] RZ. r.ż.

Segelboot r.n.

aan·po·ten¹ <pootte aan, h. aangepoot> [ampotə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. aanpoten (flink aanstappen):

2. aanpoten (flink doorwerken):

af·sto·ten <stootte af/stiet af, h. afgestoten> [ɑfstotə(n)] CZ. cz. przech.

de uitgestoken hand van zich afstoten przen.

die entgegengestreckte Hand zurückstoßen

be·gro·ten <begrootte, h. begroot> [bəɣrotə(n)] CZ. cz. przech.

veranschlagen auf +B.

begroten (globaal)

begroten (voorlopig)

ge·sno·ten CZ.

gesnoten volt. deelw. van snuiten

Zobacz też snuiten

snui·ten <snoot, h. gesnoten> [snœytə(n)] CZ. cz. przech.

1. snuiten (slijm verwijderen):

z'n neus snuiten

(sich C. ) die Nase schnäuzen [o. putzen]

z'n neus snuiten

sich schnäuzen

2. snuiten (kaars):

ge·spo·ten CZ.

gespoten volt. deelw. van spuiten¹, spuiten²

Zobacz też spuiten , spuiten

spui·ten² <spoot, i. gespoten> [spœytə(n)] CZ. cz. nieprzech. (naar buiten geperst worden)

het bloed spuit uit de wond

das Blut spritzt aus der Wunde (heraus)

spui·ten¹ <spoot, h. gespoten> [spœytə(n)] CZ. cz. przech.

spuiten (gazon, tuin)

spuiten (als spray)

spuiten (als spray)

spuiten (geneesmiddelen, drugs)

een auto spuiten

ein Auto spritzen

morfine spuiten

Morphium spritzen

een slagroomrand spuiten

einen Sahnerand spritzen

ge·sto·ten CZ.

gestoten volt. deelw. van stoten¹, stoten², stoten³

Zobacz też stoten , stoten , stoten

sto·ten³ <stootte/stiet zich, h. zich gestoten> [stotə(n)] CZ. wk ww zich stoten

1. stoten (botsen):

zich aan de tafel stoten

sich am Tisch stoßen

2. stoten (zich ergeren):

zich aan iems gedrag stoten

sich an jds Benehmen stoßen

sto·ten² <stootte/stiet, h. gestoten> [stotə(n)] CZ. cz. przech.

1. stoten (duwen):

2. stoten (door botsen bezeren):

iem voor het hoofd stoten przen.

jdn vor den Kopf stoßen

3. stoten (stampen):

sto·ten¹ <stootte/stiet, h./i. gestoten> [stotə(n)] CZ. cz. nieprzech.

1. stoten (horten: wagens e.d.):

op die weg stoot het erg

auf dieser Straße wird man durchgerüttelt

2. stoten (aanstoot geven):

anstößig sein

die uitdrukkingen stoten

diese Ausdrücke sind anstößig

die uitdrukkingen stoten

diese Ausdrücke erregen Anstoß

3. stoten (botsen):

op de vijand stoten

auf den Feind stoßen

op/tegen iets stoten

an/gegen etw B. stoßen

in·sto·ten <stiet, stootte in, h. ingestoten> [ɪnstotə(n)] CZ. cz. przech.

1. instoten (naar binnen stoten):

(hinein)stoßen in +B.

zij stootten hem de kamer in

sie stießen ihn ins Zimmer

2. instoten (door stoten breken):

Przeszukaj słownik

niderlandzki

Interfejs: Deutsch | English | Español | Italiano | Polski